Zaczynam nienawidzić tego jak wypadam w oczach innych.

Piszę żeby się wyżalić. Jak to napiszę to może łatwiej będzie mi znaleźć sposób na zmienienie siebie. Mam słodki, dziewczęcy, infantylny głos. Boże kiedyś zobaczyłam nagranie ze sobą w roli głównej jak rozmawiam z kolegą - ROBIĘ DZIWNE MINY, takie ale dziewczynka, jakieś marszczenie czoła, przygryzanie ust, KOMPLETNIE NIEŚWIADOMIE. Ogólnie to nie mowię głupich rzeczy (zawsze byłam bardzo dobrą uczennicą) ale mowię je w taki sposób jak stereotypowa blondyneczka. Swoją drogą to też mam blond włosy, niebieskie oczy, jasną skórę, mam taką lalkowatą urodę. Załamka jakaś:(

Jeśli jesteś w tym naturalna, to nie przejmuj się tym :)

Jak mam się nie przejmować tym, że jestem taka infantylna w obyciu:( Ogólnie to mam wielu przyjaciół, ludzie mnie akceptują, też się dobrze ze sobą czułam dopóki nie zrozumiałam jak to wygląda w rzeczywistości.

a jak sie ubierasz?

Akurat styl mam dobry, lubię minimalizm ale też kobiecość. Często noszę sukienki (do połowy kolana) w bordzie, czerni, szarości, granacie teraz zimą połączone z wysokimi oficerkami ze skóry. Na wierzch narzucony płaszcz. Lubię stonowane kolory, lekki makijaż. Ale mam taki problem ze swoim tonem głosu:( Zachowuję się jak dziewczynka a nie kobieta. Poza tym mam taki dziewzęcy typ urody - niebieskie oczy, jasna cera z zaróżowionymi policzkami, naturalne blond włosy. Wiem, ma to swój urok ale dziewczyny ja naprawdę mam nienormalny ton głosu i jeszcze ta mimika (robienie dziwnych min, prygryzanie ust, bawienie się włlosami). Jak ludzie to w ogole znoszą

Głupia dziunia

już mi sie podobasz z tego opisu :) to raczej urocze a nie straszne. Jakby było tak źle to by Cie ludzie nie lubili a lubią

? Kogo to obchodzi jak wyglądasz?