Jak godzicie sie z dziecmi gdy sie na was obraza?

Moja malolata już 2 dzień do mnie się nie odzywa, wszelkie proby nawiązania z nią dialogu kończą się fiaskiem. Nie rozmawia ze mną, nie nawiązuje kontaktu wzrokowego, czyli karna cisza W sobotę doszło miedzy nami do konfliktu, nerwy poniosły każdą z nas . Nie lubie cichych dni, załuje tamtej awantury, bo poza kontrole wyszła . Panna Obrażalska odzywa się z ojcem i tylko do taty cos mowi , mnie w ogole nie widzi, nie slyszy Czy wasze dzieci tez się na was tak długo obrazają? Mi się jzu nie chce nawiązywać proby kontaktu, ale z drugiej strony dziecko nie powinno mi cichych dni urzadzac, bo to nie jest grzeczne jeśli wszyscy mamy zgodnie funkcjonować pod 1 dachem

???

ja mam 22 lata i ostatnio nie gadalam z mama 3 miesiace a mieszkamy razem

???

nie naciskam, jak chce to sama przyjdzie

no od kogos sie musiała nauczyc takiego obrazania

Do wczoraj jeszcze się martwiłam, ale jzu mnie zaczyna cholea brać i reaguje nerwem na jej fochy , czyli brak odbioru Co do " od kogos się nauczyla" ja kilka razy w zyciu miałam ciche dni,ale później zdecydowanie zaprzestałam i dziecku ne moglo się oduczyć, jeśli to był incydent

U nas nie ma cichych dni, nawet jak się kłócimy, to za niedługi czas rozmawiamy.Nie wyobrażam sobie, aby mnie dziecko ignorowało. Ten pakt z ojcem to jakaś masakra, rodzice zawsze stoją po jednej stornie,albo dziecko razem z wami rozmawia, albo niech wali foty i jest ignorowane przez was wspólnie. Co to za brak wychowania, ignorowanie matki, a ty głupia jeszcze zagadujesz, u mnie to by nie przeszło.g****o śmierdzące wychowałaś w dodatku fochaste.

Nie zwracaj uwagi, olewaj ją i powiedż meżowi,niech też nie gada z nią.Rozmawiajcie z mezem, śmiejscie się, żąrtujcie a na nią nie zwracajcie uwagi.ignorowanie to dobra lekcja, jeszcze nie zabierajcie jej nigdzie, miejcie swoje dorosłe sprawy, zero uwagi na focharę.Kupujcie sobie różne rzeczy , które fochara też lubi i jej nie dawajcie, miejscie dobry humor, niech odczuje,że was jej fochy nie ruszają.

każdy chce dziecka i jest super, dopóki ma się nad nim władzę/kontrolę - potem pomysły się kończą

TYLKO ZE PRZEZ JEJ OSTATNIE ZACHOWANIE, BUNTY, OBRAZANIE, upor zaczęłam jej doslownie nie lubic :/ Drazni mnie ona, ja sama jestem w mocnym szoku ,że z tygodnia na tydzień co raz bardziej mam do niej negatywny stosunek, denerwuje mnie . Na początku się i martwiłam i denerwowałam ,ze się nie dozywa a teraz z jednej strony wkurza mnie jej ignorowanie mnie,a zdrugiej strony ciesze się ze mi na duchem nie jeczy i glowy nie zawraca, bo to 2 miesiący jest cięzka w porozumieniu i sie da się lubic

a co w tym dziwnego? przecież są rodziny gdzie kontakt jest zerowy od lat (pada mit o szklance wody na starość czy równie podobne bzdury) no cóż - bywa, takie życie że owoc żywota twego nieusłuchanym jest

ona nie jest moim rodzonym dzieckiem, ale traktuje i wychowuje jak własne