Mam 19 lat i jestem w ciąży

Sama nie wiem czy się z tego cieszyć czy nie, jestem oszlomiona, boje się ze sobie nie poradzę.. Mój chłopak baardzo się cieszy, pracuje, ma umowę na czas nieokreślony, o pieniądze się raczej nie muszę martwic, ale są obawy naturalne czy poradzę sobie, czy damy dziecku wystarczającą ilość miłości..

a gdzie mieszkacie? długo jesteście ze sobą?

Mieszkamy u moich rodziców, jesteśmy ze sobą pol roku, ale wiem ze planował mi się oświadczyć za 4 miesiące, w moje urodziny

musicie mieszkanie znaleźć sobie, on ile ma lat? trochę krótko się znacie no ale jak jest miłość :) powinno być ok. tylko bez żadnego zaplecza to słabo trochę wam będzie..

zeby tylko Cie nie zostawil. moj tez planowal i bylismy ze soba dluzej a teraz nie chce ze mna byc, dziecko chce ale nie mnie

Bardzo się kochamy, wiem ze nigdy mnie nie zostawi, świata poza mną i teraz dzieckiem nie widzi. Jego marzeniem zawsze była rodzina, a gdy się dowiedział o dziecku to juz w ogóle oszalał z radości :D Ma 21 lat, jesteśmy młodzi, ale mamy ten komfort ze jego rodzice nam pomogą jak tylko będzie trzeba

bedzie dobrze:)moja siostra ma 20 lat zaszła w ciąze tez nie chciała przez obawy itp,i poroniła to bardzo płakała,nie mogła sie z tym pogodzic ale za 5 miesiecy z nowu zaszła w ciaze zapragneła dziecka i jest w 4 miesiącu:)

Boje się tylko reakcji ojca, wiem ze może robić problemy bo zostało mi półtorej roku technikum, przemyslelismy to z moim i doszliśmy do wniosku ze jak maleństwo trochę odchowamy to zaocznie skończę technikum i zdam maturę, chce to zrobić nie tylko dla siebie ale i dla maleństwa, kurcze chyba się cieszę!

Wiem jak wiele obaw się w Tobie rodzi. Dziś nie wiesz czy dasz radę, a za parę lat będziesz najbardziej dumną mamą jaką znasz ;) Nie jesteś odosobnioną jednostką, wiele młodych kobietek zachodzi teraz w ciążę bardzo wcześnie ... i dają sobie radę ! I Ty też dasz. Strach ma wielkie oczy, może nie taki przebieg wydarzeń sobie zaplanowałaś mając 19 lat. Ale jeszcze wiele przed Tobą. Przede wszystkim - bądź silna.

Dziękuję! Może faktycznie nie ma co się bać tylko sprostać każdemu dniu i cieszyć się tym :)