Pragnąłem kobiety do 25 roku życia

Szukałem kobiety do 25 roku życia. Wyobrażałem sobie przeróżne sceny,. których miło spędzam czas ze swoją ukochaną (wyimaginowaną). Gdy byłem w liceum, pomyślałem - o przecież w liceum kwitnie młodzieńcza miłość, ludzie właśnie w tym wieku przeżywają pierwsze miłości życia, pierwsze randki, spacery za rączkę itd. Niestety żadna mnie nie chciała. Studia - kolejne, jakże szerokie grono nowych znajomych z wykładów i równoległych grup. Niestety - żadna mnie nie chciała, a te najładniejsze - pozajmowane. Pielgrzymka na Jasną Górę - kolejne szerokie grono młodych dziewczyn, które nie wstydzą się maszerować bez makijażu. Wspólne tańce, śpiewy, kolacje - wszystkie miłe, lecz żadna nie chciała czegoś więcej... Pierwsza praca - młode grono, miła atmosfera, imprezy firmowe, spotkania na przerwach kawowych i obiadowych, niestety - kobiety jakby mnie nie dostrzegają, nie potrafię być atrakcyjny, wygadany, przebojowy. I tak jestem ciągle sam. W końcu pomyślałem - przecież świat bez drugiej połówki się nie zawali. Przestałem tak szukać i rozmyślać - jakby to było mieć kobietę. Przestało mi już zależeń na kobiecie. Myślę - jak będzie to będzie, jak nie to nie. Jest tak dla mnie obojętne jak to, czy dziś na wieczorynce będą muminki czy miś puchatek.