Moja córka się poświęca dla niego, a on kompletnie nic nie zrobił.

Mój córka niedawno poroniła. Pierwszą noc, którą przepłakała siedział z nią, ale jak tylko dostała tabletkę na sen ( rano) od razu przyszedł do domu. Przez dwa dni była cały czas na lekach na sennych, a on jeździł do niej tylko na chwilkę i tyle. A ona wspiera go, w ogień by za nim poszła. On w ogóle nie przeżywał straty dziecka.

takiego sobie wybrała nic na to nie poradzisz dziś młode kobiety lecę na dupków i tyle

Ryzykował jej życie. W normalnym szpitalu powiedzieli, ze trzeba czekać, wymyślił, że zawiezie ją na własną rękę do szpitala prywatnego. A ona zwijala się z bólu.

Lecz sie twój styl pisania cię jak zwykle zdradza

Moja córka się poświęca dla niego - ciekawa jestem jak wygląda to poświęcenie, bo jeszcze czegoś takiego nie spotkałam wśród znanych mi małżeńskich par.

Kazdy przezywa w inny sposob. Moze on potrzebuje byc teraz sam?

Każdy przezywa inaczej. Ja po poronieniu nie płakałam wcale. Ojca dziecka zostawiłam chociaż kochałam. Nie chciałam o tym myśleć ani przez chwilę a on by mi przypominał. Do tej pory nie pogodziłam się z tym chociaż minęło 20 lat prawie. Może ten facet nie potrafi sobie poradzić, nie wie jak się zachować.