Oskalpowana z uczuć przy ludziach (?)

Ktos tak ma? Ostatnio się zorientowałam, że w obecności ludzi, szczególnie bliżej mi znanych, jestem po prostu wyobcowana. Nie przeżywam emocji, a jeśli już, to strach i nic innego. Nie potrafię współczuć jak ktoś mi o czymś smutnym opowiada, nawet jeśli to za takie uważam.. rzadko uśmiecham się prawdziwie. Jakbym się zacięła w sobie... Kiedyś jak nocowałam u koleżanki, juz po położeniu się do łóżka słuchałam muzyki na słuchawkach, która jest dla mnie bardzo emocjonalna. Nie poczułam NIC.. próbowałam ale nie umiałam! A w domu jestem inna, umiem się prawdziwie cieszyć, złościć, smucić.

?

>

A przeżywasz strach w każdej jego formie, czy po prostu boisz się tych ludzi? Jeżeli to drugie, to jesteśmy chyba trochę podobne do siebie...

Chociaż ja nie w domu mam taką oazę, w której mogę czuć prawdziwie, a przy pewnym chłopaku.

Nie zawsze boję się konkretnie ludzi. Ale czasami tak. Choć częściej bywają mi obojętni, bywają tacy, których [wydaje mi się] iż lubię.

Przy tym chłopaku to może być coś wartościowego... Ja marzę o tym, by poczuć coś prawdziwego przy jakimś facecie.

up

Tak, to zdecydowanie coś wyjątkowego i wiem, że jestem szczęściarą. Nie mam pojęcia, z czego wynika taka blokada uczuciowa. Podejrzewam, że w moim wypadku to jest jakaś odmiana fobii społecznej, którą niewątpliwie mam. Najbardziej to mnie boli, kiedy ktoś potrzebuje mojego wsparcia. Czuję się wtedy taka zimna i nieprzydatna, kiedy nie umiem kogoś szczerze pocieszyć.

Ja szczerzej pocieszam przez internet/sms niż na żywo :). Serio! To jest śmieszne...

:)

up

i