niegrzeczny przedszkolak

witam, mój młodszy synek jest od niedawna w przedszkolu. Kiedy wraca do domu nie potrafię nad nim zapanować. Bije się ze starszym bratem ( 8- letnim), krzyczy że go zabije, itp, używa też takich słów których ja nawet nie znam. nie wiem jak zapobiec takim sytuacjom. pomóżcie, co robić???? Może ktoś z was ma podobne doświadczenia? jak już próbowałam i prośby i krzyku i nic.

chyba musisz porozmawiać z wychowawczynią w przedszkolu

Kilka klapów na gołą dupę załatwi sprawę, zaręczam.

Zachowania dzieci mogą zmieniać się pod wpływem innych osób, miejsc. Porozmawiaj z nauczycielką i dowiedz sie, czy takie same zachowania mają miejsce w przedszkolu. Jak dziecko reaguje w różnych sytuacjach, czy jest agresywne wobec innych dzieci? W domu spróbuj metody znanej chyba większości matek: karny jeżyk. Zostal pokazany w Superniani jako srodek do karania dziecka- doslownie jest to pluszowy jeż na ktorym ma usiasc dziecko, siedziec pare minut dopoki nie przeprosi i nie zrozumie swojego zachowania. Musi na nim siedziec mimo placzu i protestów a matka nie moze nawet zareagowac- ma ignorować dziecko.

Chcę powiedziedzieć, że stosowałam różne metody ,a w tym "karny jeż" ,lecz nie przynoszą rezultatów ...Ponadto chcę dodać ,że jestem za bezstresowym wychowywaniem dzieci i nie wyobrażam podnieść ręki na moje dzieci....

Czuję, że straciłam autorytet w oczach mojego dziecka ...Co robić ? Czy ktoś spotkał się w takim problemem? Proszę o rady i pomoc...

Zazwyczaj rodzice nie wyobrażają sobie wychowania bez kar. Tymczasem współczesna pedagogika i psychologia rozstrzyga tę sprawę jednoznacznie. Wychowanie dziecka nie powinno opierać się na karach! Nie traćmy więc czasu i energii na zastanawianie się, jakie kary są najskuteczniejsze. Postarajmy się natomiast zmienić zasadniczo swoje myślenie w kwestii wprowadzania dyscypliny. Zamiast karać dziecko za to, czego nie akceptujemy, spróbujmy skupić się na wspieraniu zachowań pozytywnych. Zamiast zakazywać, karcić, krzyczeć, dawać klapsy, ustalmy granice, których przekraczać nie można.

Bardzo mądre słowa!....Lecz jak je ustalić...? Próbowałam już wszystkiego ,nie daje już rady ....jestem bezsilna...:( Powiem tyle ,nagradzam swoje dziecko tak jak tylko potrafię np. kupię nową zabawkę ,zabiorę do kina czy do El dorado ,lecz to nie pomaga ,gdyż on to wszystko wykorzystuje i chce ,żeby za wszystko mu płacić pieniędzmi ...

Moje dziecko będące w klasie przedszkolnej integracyjnej naśladuje negatywne zachowania innych dzieci (wykorzystuje je w obecności innych dzieci w domu/gości/cioci/babci) , jak "oduczyć" takich nawyków? Pozytywne oczywiście też naśladuje ale coś złego ze zdwojoną siłą.

Nie dajmy się sprowokować. Jeśli zachowamy spokój i będziemy konsekwentni, dziecko dowie się, na ile może sobie pozwolić, przekona się, że nie działa zasada: "Jeśli będę głośno wrzeszczeć, to wszyscy mnie zauważą". Dowie się również, że niegrzeczne zachowanie to zły sposób na zwrócenie na siebie uwagi. Z całą pewnością ustalimy w ten sposób, kto rządzi w domu. Nie jest to proste, ale jeśli rodzice współpracują ze sobą i konsekwentnie działają, osiągną rezultaty.

A czy twoje dziecko zaczęło się źle zachowywać dopiero w przedszkolu czy już wcześniej ?

Nauczmy dziecko, że musi zrobić coś, za czym nie przepada, aby zasłużyć na coś, co lubi. To jest ważna lekcja. Jeśli dziecko zauważy, że raz "zapłacimy " mu za coś, co tak naprawdę powinno należeć do jego obowiązków, będzie chciał, by płacić mu za dosłownie wszysko, wyrzucenie papierka do śmieci, bądz włożenie naczyń do zlewu. Nie można na to pozwolić. Musimy wyrobić sobie autorytet. To że jesteśmy matkami nie oznacza że już go mamy. Musimy sobie na niego zasłużyć.

Właśnie tak jest ...Za wszystko by chciał pieniądze...Chciałabym się dowiedzieć jakie metody wychowawcze stosujecie ?

W moim domu wyciszenie to najlepsza metoda, którą stosuje, by uspokoić dziecko. W ten sposób możemy mu pomóc dojść do siebie po ataku złości i nauczyć kontrolowania własnych emocji .Wyciszenie polega na wewnętrznym uspokojeniu emocji, dlatego umieszczanie w tym miejscu zabawek lub umiejscowienie go w pokoju dziecka nie jest najlepszym rozwiązaniem. Zawsze można użyć tej metody, będąc z dzieckiem u znajomych, w sklepie czy w parku. Ważne jest, aby zabrać dziecko z miejsca, gdzie nastąpił wybuch złości, i pozwolić mu się uspokoić. Jest oczywiście wiele metod wychowawczych i zapewne na każde dziecko zadziała inna, ważne jest aby konsekwencją wprowadzać zasady i nawyki jakie mają obowiązywać w domu. Najnowsza książka Doroty Zawadzkiej „Moje dziecko” wydana przez Wydawnictwo Santorski & Co pozwala nam dostrzec że takich rodziców jak my jest bardzo wiele. Wszyscy mają problemy z dziećmi i nie należy tego ukrywać. W rozmowach ciągle pojawia się problem agresywnego dziecka, problemy z tym,że dziecko nie chce jeść itp.

Wychowanie bezstresowe jest bez sensu, bo życie nie jest bezstresowe. Przestań się kieorwać tymi bzdurami. Kary są potrzebne, bo tak działa świat - jak źle coś zrobisz w pracy, to masz po premii (kara), jak źle coś zrobisz na drodze, to mandat (kara). W tej chwili to chyba Twój dzieciak rządzi w domu, nie Ty...

dziecka nie można bić!!!!!! co wy z tymi karami? kara tak, ale tak jak piszą, karny jeżyk albo coś, nie klapsy itp

Słuchaj jeżeli masz ochotę bić swoje dziecko to proszę bardzo ,bo ja nie mam zamiaru tego robić...

Jeśli dziecko źle się zachowuje, powiedzmy mu, by przestało, i wyjaśnijmy, jakie będą następstwa nieposłuszeństwa. Zawsze dajmy ostrzeżenie. Jeśli to nie zadziała, zastosujmy wcześniej zapowiedzianą karę. Jest to niezwykle ważne, gdyż w ten sposób dziecko przekona się, że nie rzucamy słów na wiatr. Będzie czasem ciężko, ale z pewnością się opłaci.Upewnijmy się zawsze, że dziecko rozumie, co do niego mówimy.

Czytając te wypowiedzi nasuwa mi się tu tylko jedno pytanie... Czy to, że moje dziecko jest agresywne wobec innych znaczy ze ja tez mam być agresywna wobec niego?

Oczywiście,że nie. Siłą nic nie zdziałamy. Agresja może ujawnić się w różnych sytuacjach. Dzieci zachowują się agresywnie, gdy czują się odrzucone, niesprawiedliwie traktowane przez grupę, opiekuna czy rodziców. Są złe, gdy zbyt często słyszą, że są głupie i do niczego się nie nadają, gdy nikt nie docenia ich osiągnięć. Reagują agresją, gdy czują się niekochane, na przykład z powodu problemów małżeńskich rodziców lub są zazdrosne o rodzeństwo. Agresja może się pojawić, gdy stawiamy dzieciom zbyt wygórowane wymagania albo pozwalamy im wierzyć, że nie są w stanie im sprostać. Dzieci mogą zachowywać się agresywnie, jeśli ich naturalna potrzeba aktywności i ruchu pozostaje niezaspokojona. Jest wiele powodów tego, że dzieci stają się agresywne. Ale to, że je uderzymy w niczym nam na pewno nie pomoże. Trzeba znaleźć przyczynę, dlaczego dziecko stało sie agresywne i zacząć nad nią pracować.

życie jest okrutne i pokazuje że trzeba być twardym. niech dziecko wie,ze w zyciu nie bedzie latwo

Zawsze należy wytłumaczyć dziecku, co źle zrobiło i dlaczego tego nie akceptujemy. Poprzez konsekwentne, zawsze odpowiednie reakcje na złe zachowanie dziecko musi nauczyć się, że nie może i nie ma prawa wyrządzać krzywdy innym, zadawać im bólu. To,Jak dziecko będzie wychowane, wpłynie później na to, jak będzie wychowywało swoje dzieci, twoje wnuki

moje dziecko jest bardzo grzeczne w przedszkolu, panie z www.wielkaprzygoda.com zawsze to powtarzaja :) nie wiem w kogo on sie wdal :)