Sensem życia jest hedonizm. Taka prawda

żadna asceza, umartwianie sie, wymyslanie grzechów i pokut za nie, sens zycia to szczescie, mozg tego pragnie, a nie smutkow, jękow, żali za rzekome grzechy i reszta tej teologicznej sraki :)

Najlepszym sposobem aby się w tym hedonizmie pławić to zostać księdzem. Dobra pensja, kasy w bród, kobity same rozkładają nogi i jeszcze przepraszają, do tego żadnych zobowiązań z wyjątkiem tego by nie działać na szkodę korporacji (jak na przykład ks. Lemański).

prawda :) ale niektórzy ludzie czepią szczęście z umartwiania się, żali, ujadania etc. Jednym słowem jedni wolą pachnące pomarańcze inni smród dwudniowych gaci :)

nie za wszelka cene

trzeba sie cieszyc zyciem