Związek ze starszym mężczyzną o 13 lat

Witam, spotykam się od paru miesięcy z mężczyzną starszym od siebie, sama mam 30 lat. Bardzo się kochamy i chcemy być razem. Mój partner jest dla mnie oparciem, troszczy się o mnie, czuję się przy nim bezpiecznie. Planujemy wspólną przyszłość...jednak nie dają mi spokoju dwa wątki...mianowicie to jak będzie za 10-20 lat kiedy ja zapewne będę jeszcze zyła pełnią życia a on już nie będzie miał takiej werwy. I jeszcze kwestia wychowania jego dzieci a raczej pomoc w ich wychowaniu kiedy nie mam w tym doświadczenia gdyż nie mam swoich. Dodam, że bardzo chcemy mieć swoje dzieci. Boję się jednak, że będzie zbyt wiele komplikacji, które nie pozwolą nam być razem "w spokoju". Jeżeli, któraś z Was Drogie kobitki ma lub miał podobny problem proszę o radę. Pozdrawiam

mój jest starszy o 11, tyle, że ja mam 22 lata. Spodziewamy się dziecka, jest cudownie.. Przy zdrowym trybie życia życie się nie kończy po 60tce :) Między moimi rodzicami jest taka sama różnica wieku, też 11 lat. Bardzo się kochają, mam 6 letniego brata :) , różnice między nimi wynikają z różnic charakteru a nie wieku.. :)

chciałam napisać, że różnice w zachowaniu/spędzanie wolnego czasu wynikają z różnic charakteru ;) mój ojciec jest domatorem, a mama lubi poszaleć.. zazwyczaj idą na kompromis i jest dobrze, u nich problem różnicy wieku zupełnie nie istnieje.

skoro go kochasz to nie rob mu krzywdy zostawiajac go ze wzgledu na wiek.Milosc wymaga poswiecenia i trwa bez wzgledu na utrate werwy, mimo ze tobie moze byc nielatwo

Dziękuję za odpowiedź...nie zamierzam zostawiać swojego partnera, nie planuję tego...byłoby to kompletnie bez sensu być z nim zakładając takie wyjście...boję się jednak, że się nie odnajdę w takiej sytuacji.

Tak i to prawda dużo zależy od charakterów, od tego czy umie się pojść na kompromis. Oboje jesteśmy bardzo ciepłymi osobami, potrzebujemy miłości i wsparcia drugiej osoby. Rozumiemy się bez słów, odpowiedzi na pytania odnajdujemy w swoich oczach. Czuję, że to mężczyzna, o którym zawsze marzyłam, daje mi poczucie spełnienia. Są jednak pewne przyziemne sprawy, nad którymi się po prostu zastanawiam...

może byc tak,ze to ty szybciej bedziesz bez werwy niz on.

Jeśli nie ma pasji,głębokiego zrozumienia,przyjazni to żaden związek sie nie utrzyma i to nie ma nic wspólnego z metryką.

Młodzszy partner nie daje gwarancji szczęśliwego życia. Lepiej przeżyć 5 dobrych lat z kimś o kim zawsze marzyłaś,niż 30 złych z kimś innym tylko dlatego,że bałaś się przyszłości.

Tak masz rację...może być tak, że to ja pierwsza stracę pasję życia niż on chociażby ze względu na zdrowie. Dodam, że byłam w związakch z równolatkami i one nie dawały mi satysfakcji, takiego komfortu psychicznego jaki mam teraz...czuję się po prostu kochana

moj starszy o 12 lat.w tym roku minie 29 lat po slubie.

moim zdaniem za dużo myślisz ;) 13 lat to nie aż tak dużo. werwy może mieć od ch... i jeszcze trochę, różnie to bywa, niektórzy długo trzymają się świetnie. a jak on ma 43 lata, to za 15 lat (w wieku 58) prawie na pewno będzie jeszcze ok. o dzieci też się nie martw, ludzie radzą sobie z takimi sprawami od lat i jakoś się udaje, więc czemu Wam miałoby się nie udać? jak kochasz, to dawaj i tak dużo nie analizuj :)

Spotykasz się z nim dopiero kilka miesięcy i ile problemu tworzyć na przyszłość,która może wcale wam nie pisana?...

Ja man 31 a moj mag niedlzgo skinczy 44. Jest super.nie zamienie go na zadnego unnego.razem jestesmy öd oinad 10lat. Jak wudzisz tez 13 lat roznicy.

Taka różnica wieku dla mnie nie jest żadnym problemem. Radość życia czy werwa to kwestia osobowości, a nie metryki. Jeśli się kochacie i chcecie dogadać, to nie widzę powodów, dla których miałabyś się przejmować co dalej. Szkoda życia na martwienie się rzeczami, które mogą nigdy nie nastąpić ;)

Korwin ma 72 lata i okazało się, że dwójkę małych dzieci. :D

Dziękuję wszystkim za odpowiedzi...Czuję się bardzo szczęsliwa kiedy jesteśmy razem, wiadomo czasem tylko przychodzi chwila refleksji i wtedy się zastanawiam jak nam się życie ułoży. Może rzeczywiście za dużo myślę ;) Grunt to pozytywne nastawienie do życia a myślę, że właśnie takie mam ja i mój partner. Trzeba dużo miłosci, szacunku i wzajemnego zrozumienia by trawać w takim związku, właściwie w każdym związku. Pozdrawiam wszystkich