Poronienie. Co się ze mną dzieje ?

8 grudnia poroniłam. Jutro będzie dokładny miesiąc jak w 7 tygodniu straciliśmy dziecko. Ja wiem to początki, ale nie umiem sobie poradzić. Pojechaliśmy na wakacje po świętach udało mi się ,, zapomnieć" na chwile. Korzystałam z ciepła, urlopu i cieszyłam się życiem z narzeczonym i przyjaciółmi. Wróciliśmy do domu i wrócił ból. Nie wiem co się stało. Znów boli, czuje ból, że być może to moja wina, że tego dziecka nie ma. Co się ze mną dzieje ? Dlaczego raz umiem normalnie żyć, a innym razem kompletnie nie umiem funkcjonować ? Próbuje wszystko kryć przed narzeczonym - wystarczająco dużo płakałam w jego ramionach w ostatnim czasie.

kolejna ciaza bedzie lekarstwem , mialam podobnie

Nie jestem w stanie być w ciąży teraz. Nie umiem. Ta ciąża to była wpadka, ale zdążyliśmy pokochać te maleństwo.

Ty sie nad poronieniem uzalasz a ja urodzilam martwe dziecko w 9 miesiacu ciazy...

hej ja straciłam ciąże 19 grudnia i też nie moge się z tym pogodzić

Wiem, wiem moje problemy są niczym przy problemach niektórych, a mimo wszystko jestem załamana.

A u mnie dladnie dzis mija rok jak sie dowiedziałam ze moje dziecko w 7 tyg tez we mnie umarło, nawet nie wiem czy zabiło serduszko. Staraliśmy sid 5 lat, dzis minął rok a ja nadal nie zaszlam w ciaze. To tez okropnie boli. Co dzien ludzi spotyka tragedia, trzeba sie z tym pogodzić i modlić sie aby nigdy to sie bie powtórzyło.

Co za idiotyczny wpis! Równie dobrze mogłabyś napisać, że Autorka nie powinna sie martwić bo w Syrii jest wojna. Współczuję ogromnie straty dziecka w 9 m-ci, ale równie współczuję Autorce. Każda z nas przeżywa życie inaczej, każda ma inne doświadczenia i tragedie. Nie wolno deprecjonować bólu Autorki"bo to dopiero 7 Tc". Autorko pozwól sobie na żałobę, masz do tego pełne prawo!

przy kolejnej ciazy zapomnisz bedzie bolec zanim znowu nie zajdziesz

Pierwsza poronilam w 8tc. Przezylam strasznie, bylo duzo placzu... Ale prawdziwe zalamanie przyszlo pol roku pozniej. Codziennie placz,smutek,pustka. Dwa miesiace pozniej zaszlam w ciaze, koncze 7miesiac i tez codziennie drze czy wszystko bedzie ok, czy donosze.,czy dziecko bedzie zdrowe, czy przezyje. Ciaza to ciagla nerwowka,

Uwierz mi - wszytko ma jakiś cel. Być może to nie był odpowiedni czas dla Ciebie czy dla dziecka. Może urodziłoby się z wielkimi problemami zdrowotnymi i cierpiałoby tylko. Ale tej straty jest jakiś nieznany nam powód. Masz prawo do bólu, masz prawo do żałoby, bo tak czy siak to strata dziecka. I kiedy przyjdzie pora, nadejdzie odpowiedni czas dla Ciebie na urodzenie dziecka i będziecie szczęśliwi. Kiedyś ktoś mi to powiedział i uwierzenie w to pomogło mi bardzo. Teraz mam swoje szczęście.

Jak dowiedziałam się o ciąży to strasznie się bałam, a relacja narzeczonego była bezcenna. Wiem, że on też to przeżywa, ale nie pokazuje mi tego. Czasami aż źle mi, że nie powie mi prosto w oczy co czuje. Staram się jakoś sobie to wszystko tłumaczyć, ale nic mi to nie daje. To było nasze dziecko ! Moje i mężczyzny, którego kocham. Oboje jesteśmy zdrowi - zdrowo się odżywiamy, uprawiamy sporty, a mimo to nie udało mi się donosi ciąży.

wiem doskonale co czujesz... ja poroniłam 15 grudnia, tzn wtedy dowiedziałam się, że serduszko nie bije. przestało bić w 9 tyg, dwa tyg po wizycie u ginekologa :/ tyle, że ja juz się z tym wszystkim pogodziłam, mam w rodzinie malutkie dzieci i już potrafię z nimi przebywać. mimo, że i tak czasem płaczę... po prostu potrzebujesz czasu... masz prawo do żałoby, masz prawo do wszystkiego. ale jeszcze kiedyś poczujesz się gotowa na kolejną ciążę. czas wszystko wyleczy mimo, że w serduszku i tak pozostanie jakaś rana, zaklejona ale rana.

Ludzie maja inne problemy.

Każdy ma jakieś problemy, nic nowego nie napisałaś.

A moja przyjaciolka cieszy sie i ulzylo jej kiedy poronila, bo nie chciala nigdy miec dzieci a w PL nie mozna dokonac aborcji. Zabawne - pOLSKA to narod ktory jest za ochrona zycia ale pluje na siebie wzajemnie jadem i nienawiscia. banda obrzydlych hipokrytow.

Coś w tym jest. Niech każda robi ze swoją macica to co chce.

A ja mam wspaniałego mężczyznę - odpowiedzialnego, kochanego. Mamy ułożone życie, więc nie miałam powodu, żeby nie chcieć tego dziecka.

Doskonale wiem co czujesz droga Autorko. Pół roku temu przechodziłam przez to samo. Ja dowiedziałam się w 12 tyg, że serduszko przestało bić. Do dzisiaj boli mnie serce i czasami uronię łezkę na myśl o tym wszystkim. Tym bardziej jak pomyślę sobie, że na początku lutego miałam rodzić...

Po stracie pierwszego dziecka płakałam codziennie przez trzy miesiące i zaczęłam się bać o męża. Mąż dał na mszę o pociechę i wtedy mi ulżyło. Ponad rok czekaliśmy na następne dziecko i codziennie bałam się co z nim. Dopiero jak już wyraźnie czułam ruchy to trochę mniej się martwiłam. Za to prawie wcale nie bałam się porodu, tak byłam skupiona na donoszeniu. A teraz córka ma 5 lat. Stratę dziecka trzeba opłakać i nie ma znaczenia że to dopiero sam początek. Też mnie położna na oddziale pocieszała, że dobrze, że to się stało teraz a nie później, a mi serce pękało.

Tylko dlaczego jak Wyjechaliśmy to czułam się dobrze. Nawet o tym wszystkim mało myślałam.

Dasz rade. Kobiety są silne.

witajcie, Właśnie wróciłam ze szpitala.Straciłam drugą upragnioną ciążę .Byłam na wizycie kontrolnej i okazało się że serduszko przestał bić tydzień temu(czyli w 8tyg tak jak pierwsza ciąża.). Teraz nie miałam żadnych bóli,żadnych plamień-nic co mogłoby wskazywać ,że dzieje się coś złego.Od 5tyg brałam duphaston i miałam nadzieję , że tym razem się uda. Czuję pustkę i ból.Nie mam siły już płakać.....

straszne to wszystko , normalne ze tak to odczuwasz, mi dziecko umarło w brzuchu w 37 tygodniu to było juz duze dziecko i uwierz duzo gorzej jest stracic dziecko na ktore juz wszyscy czekaja juz zarodek . Wiem ze bardzo cierpisz bo dla ciebie bylo to juz dziecko ale nie musialas go rodzic w bólach , trzymac na rekach takie nieruchome , nie płaczące .. i robić pogrzebu swojemu nowonarodzonemu dziecku ktore zaraz mialo przyjsc na swiat i wszystko w domu na nie czekało