Poznałam fajnego chłopaka

Jest bardzo sympatyczny, całkiem niebrzydki, ma ciekawe zainteresowania i nie ma dziewczyny, ale im dłużej się poznajemy, tym większe mam wątpliwości co do niego. Ostatnio otworzył się przede mną niespodziewanie i okazało się, że miał wiele trudnych przeżyć, które bardzo go unieszczęśliwiły. Opowiedział mi o tym, że jest synem alkoholika - tyrana i bardzo nienawidzi ojca, o problemach z dziewczynami (o które wręcz natrętnie zabiegał), o samotności... Wszystkiego tego wysłuchałam ze smutkiem, sama bowiem mam za sobą traumatyczne doświadczenia z młodości, zarazem jednak od tej rozmowy zaczęłam się zastanawiać, czy warto z nim próbować. Chodzi konkretnie o to, że wyszło na jaw, jak bardzo jest zakompleksiony, zdesperowany i że za bardzo się stara dla innych, poza tym zauważyłam, że ma tendencję do przylepiania się do innych (do mnie też bardzo przylepia - ciągle chce chodzić ze mną w różne miejsca). Z drugiej bardzo go lubię, to dobry i wrażliwy człowiek i ma w sobie tyle ciepła, więc nie chcę go skreślać...

masz innych adoratorow?

Mam, ale z żadnym nie gada mi się tak fajnie jak z nim.

Odniesiecie się jakoś do tego, co napisałam? Czy ten chłopak to DDA?

Widzę, że nikt nie ma zamiaru ze mną pogadać... Przykre to. :(

Marudzisz.

Marudzę, bo nikt mi nie odpisuje, a chciałabym poznać wasze zdanie odnośnie tego chłopaka.

Najlepiej pisać jakieś idiotyczne teksty zamiast pogadać kulturalnie... Myślałam, że znajdę tutaj kogoś normalnego, a widzę, że nie.

jeśli dobrze się przy nim czujesz, podoba ci się i w ogóle, to nie myśl za dużo, bo to też szkodzi. A poza tym zważ, że chłopak był z tobą szczery i powiedział ci o sobie. To chyba świadczy o tym, że zależy mu na tobie i że myśli poważnie o was. Lepiej chyba taki ciepły i wrażliwy człowiek niż flirciarz, egoista i krętacz,któremu nie można zaufać i dla którego byś się nie liczyła.

Sam sobie dojdź, idioto! Żegnam, bo tutaj nie da się normalnie popisać...

Gościu z 3:25, bardzo dziękuję za odpowiedź. Czuję się z nim na razie dobrze, jest taki ciepły, troskliwy i otwarty, ale martwi mnie to, że nie potrafi być sam i za wszelką cenę szuka tej jedynej. Ja jestem osobę dość niezależną, trochę samotnikiem, więc mam chwile, kiedy potrzebuję albo być sama, albo spotkać się z innymi ludźmi. Jemu trudno to chyba zrozumieć i myśli, że mi nie zależy. Chciałabym, żeby czuł się bardziej dowartościowany i przestał tak się starać, bo wcale nie musi.

Czy mogę mu jakoś pomóc w tym wszystkim?

no oczywiscie ze tak 333 www.youtube.com/watch?v=DvEYhVwnQtw

Ale w jaki sposób? Czy mam w sobie tyle siły, skoro do niedawna sama walczyłam z depresją i demonami przeszłości?

dziweczyno ciesz si z masz z kim byc bo mogą nadejść takie czasy w Twoim życiu ze tej samotności bedziesz miała dosyc. Jezeli dobrze sie czujesz przy tym facecie i być moze zaczynasz coś do niego czuć to nie zastanawiaj się nad niczym tylko spróbuj zbudowac z nim związek. Facet który jest szczery, wrażliwy i do tego przywiązuje się do kobiety to w tych czasach skarb. Ja niestety po ostatnim moim doświadczeniu straciłam wiare w facetów a szkoda bo chciałabym mieć kogoś u swego boku zwłaszcza teraz kiedy jestem w dość cięzkiej sytuacji zyciowej i potrzebowałabym wsparcia, miłości i bliskości mężczyzny :(

A co to jego wina,że miał takich a nie innych rodziców? Ja też jestem dzieckiem alkoholika i byłoby mi przykro jakby ktoś chciał mnie skreślać z tego powodu. To,że nienawidzi ojca to jest zrozumiałe,pewnie się wiele nacierpiał w życiu przez niego...