Tak dla odmiany ....

... dziś ponarzekam. Jest to nieco wbrew mej naturze, ale czasem trzeba. Bo inaczej człowiek w końcu pęknie. Zatem narzekam: na pogodę - bo paskudna, na niewyspanie - bo osiągnęło jakiś absurdalny pułap, na brak pieniędzy - a tu dopiero połowa miesiąca, na pracę - bo mam jej dość, na tłum w metrze - bo żeby wysiąść to skopać tumanów trzeba, na brak moich bułek w piekarni - bo ... sam nie wiem czemu ich nie było. No i to chyba wszystko. Teraz napiję się kawy, może mi przejdzie.

To Ja dołączę:-) nie lubię mojej pracy, nie lubię ludzi z którymi mam kontakt na codzień..

Na szczęście ludzie, z któymi pracować mi przyszło są fajni. Więc na to narzekał nie będę. Ale ogólnie rozumiem Twój ból :)

O to fajnie że mnie rozumiesz ..gdybym jeszcze zarabiała przyzwoicie to można by było to przetrawić..

Nie ma nic gorszego, jak niskopłatna praca, któej nie lubisz. Znam to z własnego doświadczenia. Ale czasem inaczej się nie da :) Trzeba to potraktować jako etap przejściowy, takie małe wyboje na drodze do osiągnięcia wymarzonego zajęcia :)

Optymistycznie napisane:-) U mnie ten etap przejściowy trwa zbyt długo, aż 3 lata. Najbardziej lubię kiedy moja praca dobiega końca:-) Wówczas Jestem sobą.

Czyli kim, tak dokładniej? ;)

No... miłą uśmiechniętą kobietą:-)

No... miłą uśmiechniętą kobietą:-)

Ach. Czyli że w pracy jesteś niemiła i się nie uśmiechasz? :)

No bez przesady, jestem miła w pracy i się uśmiecham ale z przymusu , no wiesz co mam na myśli?

Jeszcze kilka miesięcy temu było inaczej, miałam taką fajną przyjaciółkę , w jej towarzystwie znosilam inaczej swoją pracę, ale Ona odeszła i teraz to taka stagnacja.

Miła kobiet o,zaimek ja z dużej ?Dziwne to ale inaczej nie potrafisz .

Wówczas Jestem sobą. Słodko -winna?

Tak dla odmiany. ..koniec narzekania, robię sobie kubek gorącej kawy...

Ja się tulę już do kolejnego. I coś czuję, że na tym jednym się nie skończy :O

Spokojnie ja też już drugi, ale na tym u mnie się dziś zakończy. Stały harmonogram pracy od lat.

Ja zazwyczaj pijam tylko jedną kawę w ciągu dnia. Ale dziś muszę jakoś palwa dolać mojemu silnikowi, bo inaczej zaryję nosem w podłoże :(

A cóż to dzisiaj za wyjątkowa okazja? Wczoraj za długo się poszalało?

Nie umiem tego fenomenu wyjaśnić, nie ma on w sumie żadnych podstaw. To chyba przez pogodę. Albo coś takiego.

Niech będzie winna pogoda:-)

Taką wersję przyjąłem właśnie.

Czyli bardzo optymistyczną:-). Z naukowego punktu widzenia bardzo ważne w życiu człowieka jest pozytywnie nastawienie do życia. Kiedyś pamiętam czytałam Polianne , lektura szkolna, bardzo ciekawa książka skierowana raczej dla dzieci ale jak pięknie napisana, co kolwiek stało się złego w jej życiu zawsze mówiła że mogło by być gorzej. .

Nie czytałem tego dzieła, ale taka filozofia życiowa jest mi bliska :)

Tylko czasami tak bywa że szara proza życia nas dopada i wówczas?

Walczyć z nią trzeba. Wszelkimi możliwymi metodami.

Możesz podać jedną skuteczną metodę?

Ja po prostu robię swoje. Jak już mnie na maxa weltschmerz dopada, to kupuję butelkę dobrego wina, siadam z książką i odcinam się od wszystkich. Na chwilę przynajmniej.

Czytasz coś szczególnego? Mnie jakoś w tym momencie książka nie pociąga, nie potrafię się wówczas skupić:-)

Ale wino. .uwielbiam:-)