Krótki romans z zajętym chłopakiem niszczy moją psychikę

Witam. Spodziewam się obelg, bo wiem, że na nie zasłużyłam. Mam 21 lat (wtedy 20), zero związków, seksu, jak miałam 18 lat to miałam przez miesiac chłopaka. Pół roku w ośrodku dla bezdomnych, utrzymuje rodzinę, byłam w domu bita, poniżana, 4 lata bulimii, DDA, na dodatek w dzieciństwie byłam molestowana. Otóż od paru miesięcy chodziłam załatwiać sprawy w pewne miejsce, pracujący tam chłopak wpadł mi w oko (a bardzo rzadko to sie dzieje). Nie był przystojny, zwykły student, mała łysina mimo młodego wieku, lecz coś w nim było, spokojny głos, ciepłe spojrzenie. Potem załatwił mi tam pracę, sama zaproponowałam pójście na kawę, a jestem typem osoby, co nie odwzajrmni spojrzenia przez nieśmiałość. Kilka razy się widzieliśmy, rozmawialiśmy, i przemkneła mi myśl, że mogłabym spędzić całe życie. Wypisaliśmy setki wiadomości. Było pieknie, póki w żarcie nie napisałam, że wiem wszystko. Wtedy sięr dowiedziałam, że ma dziewczynę od dwóch lat. Spotkaliśmy sie, opowiedział, że to związek na odległość, jest nijaka, czuje się lepiej gdy idzie ulicą ze mną. Że zaczął z nią być bo myślał, że nic lepszego go już nie spotka. Zapytał co robimy. Staram sie trzymać wartości, mogę powiedzieć, że jestem szczerą i oddaną osobą. Więc, powiedziałam by układał z nią życie. Po jakimś czasie coś mi odwaliło, i uznałam, że skoro już spotkałam osobę, która mi sie bezgranicznie podoba, to będę z tego korzystać. Do seksu nie doszło, choć dziewicą się nie czuję i to jest straszne, czuję sie brudna, zanieczyszczona, zeszmacona. Dziekował mi często, bo nie myślał, ze spotka go coś tak pieknego. Wielkiej przyjemności mi to nie sprawiało, wolałam z nim leżeć. Trwało to parę miesiecy, coraz więcej rzeczy mu we mnie przeszkadzało, to co piszę na portalach. Gdy kelnerka przypadkiem doliczyła moją dyche do jego rachunku, widać było, jak mu to sie nie spodobało. Dyche oddałam mu tego samego dnia, przyjął ją bez protestu. Potem rodzice tej dziewczyny powiedzieli, że czas by razem zaamieszkali i miała sie do niego przeprowadzić. Powiedział, że jednak chce z nią być, bo ona go strasznie kocha, poza tym dzieki mnie zrozumiał jak mu na niej zależy. Pytał się, czy ja rozumiem, że on mi nic nie da, że zostane sama, czy mnie to nie zrani, na seksie nie nalegał, bo mial wyrzuty sumienia, lecz jak teraz o tym myślę, to po kąpaniu sie razem i pettingu żadnej różnicy by to nie zrobiło. Widać, że lubił osądzać innych i stara sie być na siłę przyzwoity, niby w porzadku gadał i mogę obwiniać tylko własną głupotę, to jednak daleko było jego słowom do czynów. Skończyło sie przed jej przyjazdem, parę razy gadaliśmy w sprawie pracy. Był powazny i oschly, ja z nim kontaktu tez nie szukam. Minęło pół roku, żyję dalej. Chodzi o winę. Czuję sie dziwką, wstyd mi przed tą dziewczyną, a nie mogę odkupić tego u niej w żaden sposób. Zawsze chciałam oddać sie osobie, którą kocham ja i ona mnie, szanowalam siebie i swoje ciało. Źle mi z tym i nie umiem pozbyć sie tego brudu. Napiszcie coś, bo nie wiem, co sie ze mną dzieje.

głupia jestes i tyle jak ktos ma cię kochac i szanować jak ty sama dla siebie jesteś największym wrogiem skoro zrobiłaś co zrobiłas to znaczy ż ena tamtą chwilę tego potrzebowałaś, być moża cała sytuacja ma cię czekoś nauczyć, czego ś dobrego , ale ty wolisz babrać sie w idiotycznym poczuciu winy i osadzac samą siebie zamiast wziąć z tej relacji dla siebie to co było najfajniejsze. polki sa jednak beznadziejne, zahukane i wieczne obarczone winą... żenada

przecież seksu nie było więc nie przesadzaj. zresztą ludzie naprawdę mają większe problemy w życiu. A tej jego dziewczynie tylko wspólczuć, że trafiła na takiego idiotę. Wstrętny łysol, nic specjalnego a uważa się chyba za osmy cud świata i się bawi dziewczynami.