Jak uważacie można zmienić swój charakter

Chociaż tak do końca nie wiem, czy to charakter, bo ja w środku czuję się bardziej hmm, wyzwolona, zabawowa, ale na zewnątrz jestem cichą myszą. Nieśmiałą, czasem mam problemy w kontaktach z ludźmi w rozmowie, jąkam się. Nie jestem zbyt lubiana, albo raczej ludziom obojętna. Chciałabym zachowywać się odważniej, być wyluzowana, czasem coś zażartować, mieć gadane i prowadzić życie normalnej, młodej dziewczyny (mam 20 lat). Raz jak się trochę wstawiłam, byłam zupełnie inna niż zazwyczaj, usłyszałam to od moich znajomych. Nie narzekam na swój wygląd, jestem całkiem ładna, zadbana, ale brak mi chyba pewności siebie w kontaktach z innymi. Co mogłabym zrobić aby to zmienić?

nic nie mozesz zrobic

dlaczego uważasz, że nic? ja tak pesymistycznie na to nie patrzę... ale staram się, zastanawiam co zrobić aby się jakby hm nauczyć żyć w społeczeństwie

Jesteś nieśmiała, ponieważ boisz się tego, co o Tobie pomyślą inni. Wiem to, bo ja też tak mam. Gdybyś pozbyła się tej bariery, zmieniłabyś się. Wiesz, to zależy też od towarzystwa. Sama napisałaś, że jesteś nielubiana albo obojętna ludziom. W towarzystwie, gdzie nie czujesz się pewnie nigdy się nie odtworzysz, bo jeśli już zostaniesz zaproszona na imprezę albo do rozmowy nie będziesz chciała się zbłaźnić żeby nikt nie pomyślał „jaka chooora!”. Będziesz kontrolowała wszystko, co chcesz powiedzieć, aż w końcu nic nie powiesz. Stres zjada, bo boisz się odrzucenia. Po alkoholu jesteś inna, jak każdy, bo puszczają wszelkie hamulce. Nie przejmujesz się tym, co pomyślą inni, bo świetnie się czujesz i masz wszystkich gdzieś. Masz wyłączone „kontrolery otoczenia” - nie zauważasz głupich spojrzeń ani nawet tego czy ktoś Ci dowalił.

Zastanów się co jest przyczyną nieśmiałości. Kiedyś byłam w podobnej sytuacji - przez pewne kiepskie doświadczenia bardzo zamknęłam się w sobie i dosłownie bałam odezwać. Dzisiaj też mam tak, że jak kogoś poznaję albo wchodzę do pokoju pełnego ludzi to nie wiem jak się zachować, ale ogólnie stałam się dużo bardziej otwarta bo zmusiłam się żeby taka być. Powtarzałam sobie, że kiedyś, jako dziecko potrafiłam zaczepiać nawet obcych ludzi więc tym bardziej powinnam umieć to robić jako dorosła kobieta i coś się odblokowało. Nic mnie nie zjadło, parę razy zrobiłam z siebie głupka, ludzie mnie polubili :)

Każdy nieśmiały myśli że w głębi jest inny, że chce szaleć, bawić się, być w centrum uwagi, ale tak nie jest, to tylko takie wyobrażenie, choć w pewnych sytuacjach faktycznie taka osoba jest w stanie się otworzyć i zaszaleć, dlatego często takie osoby są dobre w łóżku, bo jak już zaufają, oswoją się z drugim człowiekiem, to pokazują pazurki i rekompensują sobie te lata ciszy ;)

Macie rację... dzięki za odpowiedzi, czasem człowiek potrzebuje "usłyszeć" prawdę o sobie, nawet jeżeli podświadomie o tym wie... staram się, chociaż różnie to wychodzi, przełamywać te bariery, ale różnie mi to wychodzi, często po prostu nie wiem co mam powiedzieć, może też za bardzo się staram, ech, no jestem nieśmiała, może to też trochę przez moje dzieciństwo, którego łatwego nie miałam, czasem zwyczajnie zazdroszcze dziewczynom tego ich luzu w rozmowie, zachowaniu. Ale chyba to, że zaczęłam o tym myśleć i zastanawiam sie co w sobie zmienić to już jakiś pierwszy krok do tego, aby taka sie stać, prawda?

To już zależy czy ktoś jest z natury introwertykiem i dlatego jest nieśmiały czy dlatego, że coś się stało i się w sobie zamknął.

ja myślę, że nie mam natury introwertyka bo jednak przy tym charakterze człowiekowi niczego nie brakuje, jest zadowolony z tego, ze jest nieśmiały, zamknięty w sobie, po prostu taki jest i to akceptuje a wręcz nie chciałby zaszaleć, być zabawny, odważny itp. a ze mną jest odwrotnie.

Introwertyk nie jest nieśmiały, proszę nie mylić tych dwóch pojęć!

Nie zastanawiaj się za dużo, jak będziesz chciała coś powiedzieć to po prostu to powiedz, jak będziesz chciała do kogoś zagadać to po prostu zagadaj. Jak kilka razy tak zrobisz i nic złego się nie stanie (bo co niby miałoby się stać) to może zaczniesz się tak naturalnie zachowywać.

Ale często są nieśmiali (albo nieprzyzwyczajeni do takiego "luzu"), chociaż masz rację - to nie to samo.

Dzięki, tak zrobię :) już ostatnio staram się inaczej zachowywać, mówię sobie, ze przecież nic nie stracę, a jeśli nawet to na pewno nie więcej niż gdy nic nie powiem.

Nieśmiałość na ogół bierze się z kompleksów, albo z ciężkich przeżyć, które spowodowały odsunięcie się na jakiś czas od ludzi i potem ciężko wrócić do dawnego ja. Osoby nieśmiałe, przestają być nieśmiałe wśród osób które dobrze znają, którym ufają, są nieśmiali wśród obcych lub osób mało im znanych, w nowych miejscach i nowych sytuacjach.

18.40 - zgadzam się w 100%, ale właśnie dlatego, że stąd bierze się nieśmiałość to można z nią walczyć.

napisz na gg:40121622

Introwertyk to osoba która lubi samotność, nie ma potrzeby wychylania się pierwszy plan, często mylnie jest to odbierane jako właśnie nieśmiałość (mylnie odbierane), a osoba nieśmiała chce, ale się boi.

Nie walczy się z nieśmiałością, tylko trzeba walczyć ze strachem. Jeśli masz kompleks np. małych piersi i wstydzisz się swojego faceta, to najlepszym sposobem jest pokazanie ich mu w całej okazałości... stres przeżyjesz, ale 2-3-5 razem minie. W podobny sposób leczy się inne fobie.

Nie przejmuj się opiniami innych, dobrze zostało już właściwie to wyjaśnione przez innych. Dużo jest takich osób jak Ty. Potrzeba im impulsu, tej wiary w siebie. To wystarcza, oczywiście od razu może nie będzie jakiegoś wielkiego skoku, zmiany. Ale widząc drobne efekty, sama się napędzisz, że się tak wyrażę. :P