Paradoks prestizowych zawodow.

Wiadomo, sa zawody jak lekarz w szpitalu, sedzia, prokurator, ktore wiaza sie z prestizem. W sferze zawodowej takie osoby zawsze ciesza sie szacunkiem, w sferze spolecznej tez. Sa zawody nieco mniej prestizowe jak nauczycielka w podstawowce, pielegniarka, referent w urzedzie, organista w kosciele. I paradoksem jest, ze osoby wykonujace zawody z tej ostatniej grupy czesciej odczuwaja szacunek zwiazany z tymi zawodami, albo czuja sie "wazne" niz np ksiegowy w firmie, albo specjalista ds marketingu. Ci ostatni bowiem w ogole nie spotykaja sie z szacunkiem spolecznym poza sfera zawodoa, a juz zwlaszcza ten od marketingu (bo ksiegowy to zawsze doradzi w podatkach sasiadowi). Jest to smieszne, bo taki koles moze byc madry, miec budzet na 300 tysecy zlotych na promocje, ale na ulicy jest zwyklem szarakiem, nikt poza sfera zawodoa go nigdy nie szanuje w przeciwienstwie do pani wychowawczyni z podstawowki czy pielegniarki to tyle luznych obserwacji

A to prestiż jest taki ważny ? Myślałam, ze zarobki, ciekawa praca...

"Wiadomo, sa zawody jak lekarz w szpitalu, sedzia, prokurator, ktore wiaza sie z prestizem. W sferze zawodowej takie osoby zawsze ciesza sie szacunkiem, w sferze spolecznej tez." xxx :D:D:D:D:D:D o boże....Wiem, że świat musi być zróżnicowany ale żeby aż takich ekstremalnych kretynów kreować to przesada doprawdy:O

Ja szacuje swoje szefostwo i na lini zawodowej i na lini prywatnej poza pracą;) Są młodymi ludźmi o wszelakich zdolnościach usmiechnieci, prości, pomocni umiejący żartować i płakać ludźmi nie wywyrzszajacymi się ponad ludzkość. M.G.M Cieszę się że trafiłam na takich pracodawców; )

a ksiundz i pan władza?

To raczej indywidualne odczucia od ich zachowania w sferze prywatnej