Czy byście pomogli takiej osobie?

W dzieciństwie wychowałam się z kuzynką która u nas mieszkała. Jej matka a siostra mojej matki wyjechała za granicę i zapomniała o dziecku. Ja i kuzynka to ogień i woda, z tego względu że moi rodzice traktowali ją jak "sierotę" była rozpieszczana do bólu. Sprawiała olbrzymie problemy wychowawcze, jak w miesiącu nie było trzeba iść do szkoły bo coś narozrabiała to było święto. I niestety nie przeszło jej. Kilka lat temu ja założyłam własną firmę a ona oczywiście z pomocą moich rodziców została współwłaścicielką innej firmy. Druga właścicielka pochorowała się i prowadzenie całej firmy spadło na kuzynkę. Na efekty nie było trzeba długo czekać, firma zaczęła upadać, kuzynka nabrała kredytów i oczywiście doszło do bankructwa. Kuzynka przez swoje działanie ma na chwile obecną ok. 200 tyś zł długów. I absolutnie nie uważa, że jest sama sobie winna. Teraz moi rodzice obmyślili sobie że ja ją zatrudnie u siebie. Nie zgodziłam się bo wiem do jakich rzeczy jest zdolna, co wyprawia i mnie też utopi jak tylko pozwolę jej u siebie pracować. I złość na całego. Powiedzcie mi czy byście pomogli takiej osobie ryzykując własne życie?

ja bym ja zatrudnila - na przynies podaj pozamiataj , nie mialaby oczywiscie nic do decydowania.

NIE !!!

Tylko, że ona również postawiła wymagania, nie żadne "przynieś, zanieś, pozamiataj" ale chce być albo moim zastępcą albo znów współwłaścicielem. Bo ona na innym stanowisku nie będzie się hmm upokarzać.

to niech szuka pracy gdzie indziej, ty musialas wszystko budowac od zera i ciezko na to pracowalas, a ona na gotowe przyjdzie i jeszcze wybrzydzac bedzie ? mowy nie ma, nie daj sie !

niech sie sama martwi, nie badz glupia