Rodzicie na nic mi nie pozwalają!

Witam, mam 15 lat. Jestem w najlepszym gimnazjum w województwie, jestem jednym z najlepszych uczniów w klasie. W stosunku do obcych i przyjaciół jestem bardzo miły i zawsze chetny do pomocy. W roku szkolnym sie uczę i w czasie Wolnym spotykam sie z kumplami. Tu zaczyna sie problem, są ferie, czas wolny. Rodzice stwierdzili że mam ch****e stopnie i muszę sie uczyć. Kiedy pokazuje im dziennik elektorniczny znajdują sobie jedna słaba ocenę, czyli na przykład 2 z pracy domowej i mówią że dopóki tego nie poprawie nie ruszam sie z domu. Do tego każą mi poprawić oceny z poprzedniego półrocza co jest niemożliwe. Jak mam z nimi rozmawiać ? Ma ktoś pomysł ? Jest na to jakiś paragraf w Kk czy cos tego typu ?

Idz pooglądać Spongeboba ...

EDIT: zapomniałem dodać że cały czas się drą. Krzyki słychac na całym osiedlu, właściwie o nic i zawsze jak cos sie dzieje to oczywiście "moja wina"

Niedowartościowani rodzice. Zaproś ich na terapię rodzinną. Tzn. powiedz, ze to ty potrzebujesz terapii, że niby wina jest twoja, ale u psychologa czy tam terapeuty możesz powiedzieć inaczej i to oni będą diagnozowani i leczeni.

Poza tym, co to za 2 z pracy domowej, leniłeś się odrobić? :D przy takiej kontroli rodzicielskiej??? No i pamiętaj, że ocenami to się można podetrzeć, liczy się życiowy ogar, nie masz tego to na rynku pracy jesteś warty tyle samo co każdy przeciętniak ze średnią 3,0-5,0.

weszła ustawa o przemocy w rodzinie , teraz będziesz ich mogła zaskarżyć

Myślałem już nad tym, tyle że w ich przypadku niedowartościowanie raczej odpada, bo jednak cos w życiu osiągneli, mowię tu o wysokości miesięcznej pensji

2 z pracy domowej, raz nie zapisałem jej na lekcji, zawsze robiłem, chyba jako jedyny w klasie:)

No ale boją się, że ich materiał genetyczny jest niedoskonały, to też niedowartościowanie. Rodzice lubią widzieć i słyszeć że ich dziecko jest piękne, pomysłowe czy genialne :P

Z kim nie rozmawiają zawsze słyszą same pozytywy, ale nadal.

Na przykład teraz, mam sie uczyć 5h, jak to zrobię to "możemy rozmawiać" o wyjściu, w roku szkolnym jeszcze bym zrozumiał ale bez jaj. A ich "możemy rozmawiać" zwykle ogranicza się do "nie bo nie"