Mąż traktuje mieszkanie u teściów jak swój własny dom

Bardzo mnie zabolały te słowa. Rozmawialiśmy o wyprowadzce, że może kiedyś uda się nam przenieść do jakiegoś innego lokum (ja rozmawialam, bo mężowi jest dobrze u rodziców). Mąż się wkurzył i powiedział, że jeżeli będzie zmuszony do mieszkania w bloku, to chce tutaj zabierać nasze dziecko na kilka dni w tygodniu i tutaj nocować, bo to będzie zawsze dla niego jego dom, a mieszkania w bloku nigdy tak nie będzie traktował. Oniemiałam jak to usłyszałam. Mieszkamy w domu rodziców ponad rok. Mamy osobną kuchnię i łazienkę, ale raz, że nie jest do końca wygodnie, bo jednak jest bardzo głośno, to ja nie umiem poczuć się jak u siebie. On nie chce przenieść się do mieszkania, bo nie chce mieszkać w mieście. Na dodatek oskarża mnie, że go okłamałam, bo jak się poznaliśmy osiem lat temu, to mu powiedziałam, że kocham wieś i chcę mieszkać na wsi, a teraz mi się odmieniło i jestem nie fair. On chce zbudować dom, ale oczywiście na działce obok, jakieś 30 metrów od domu teściów. Ma 36 lat. Dziewczyny czy mi się wydaje, czy związałam się z niedojrzałym egoistą?

niekoniecznie z egoistą; w sumie skoro rozmawialiście o tym przed ślubem i powiedziałaś że kochasz wieś, zamieszkaliście na wsi, to on mógł myśleć że tak będzie zawsze.

to się przenieś. W końcu postawisz ultimatum - albo nocuje w domu albo u rodziców. Przypomnij mu, że nie ma 15 lat i że ty nie nocujesz kilka razy w tygodniu u swoich rodziców

Ale muismy mierzyć siły na zamiary, prawda? Nie stać na dom. Mąż chce zbudować dom letniskowy całoroczny z jakąś firmą, która się reklamuje, że wybuduje taki za 130 tysięcy. Widziałam te domy i nie dziękuję. Nie chcę też mieszkać obok jego rodziców. Wystarczy mi, że mieszkam teraz z nimi i widuję ich kilka razy dziennie.