Rzeźba obiektem zakochania się i miłości

Czy można się zakochać w rzeźbie/pomniku i obdarzyć ją miłością. Według mnie osoba (dziewczyna/chłopak), która/który tak uczyni chce w ten sposób uciec od fizycznej bliskości z drugą osoba np. dziewczyna z chłopakiem, a chłopak z dziewczyną. Tzn. nie zamierza z nikim się wiązać. Dlaczego, ponieważ odnajduje radość w patrzeniu się na rzeźbę i doznaje w ten sposób satysfakcji. Wie, że ta rzeźba jej nic nie powie np. że jest brzydka/brzydki, nie przytuli, nie okrzyczy, nie będzie się czepiać, tylko będzie stała i wierna przez cały czas. I jest ok. Są także rzeźby przedstawiające dzieci i wtedy jeśli jakaś dziewczyna, która obdarzy ten pomnik lub rzeźbę miłością, może powiedzieć, że nie chce mieć swoich dzieci, bo ta rzeźba/pomnik przedstawiający dziecko – jest jej dzieckiem, które ona pokochała jak swoje. I ma takie dziecko z kamienia, które będzie wiecznie małe, bo wiadomo, że nigdy nie urośnie i będzie je kochać nie potrzebując własnych dzieci. I jest ok.

lecz się

do gość - sam się lecz !!! tak jest cudownie, kiedy się zakocha w rzeźbie i ją się kocha, a dziecko jako rzeźba zastępuje swoje własne dzieci.

Super to napisałaś/łeś mnie się to spodobało i powiem,że fajnie to brzmi. Rzeźba jest rzeźbą i można ją pokochać, a człowiek jest człowiekiem i można go tez pokochać, ale też i szybko odkochać, a rzeźbę się zawsze będzie kochać.

Bardzo twórczo to napisałeś chociaż rzeźba to dzieło człowieka i jak dopracowana i piękna by nie była to tylko przedmiot, zapytaj rzeźbiarza czy przywiązuje taką miłość do swoich twórczości? Człowieka też sie rzeźbi hehe chociaż do tego nie potrzeba jakichś wielkich zdolności wystarczy rzucić pare groszy, będzie na środki antykoncepcyjne hehe ale mimo wszystko to nie jest rzecz.