jak wychodze na miasto i widze tych zmarnowanych ludzi

to odechciewa mi sie zyc jesten wielki burdel i syf jest na tym swiecie syf, brud i smutek

mam to samo. Choć obcymi mniej się przejmuje.. Najgorzej ajk jest to w rodzinie.

A ja dzisiaj wyszlam na spacer bo była piękna pogoda a dzieci wydobrzaly po chorobie i widziałam biegających staruszków,lud******awiarnianych ogródkach,pełno dzieci na rowerach ,deskorolkach,hulajnogach i powietrze takie wiosenne :) ale nie mieszkam w pl

Kiedyś chodziłam po mieście i głównie centrach handlowych zbierając podpisy w pewnej sprawie. Większość ludzi przedstawiała obraz: mina mówiąca "lepiej niech nikt nie podchodzi" "po co ja żyję" "czemu wszyscy wokół żyją". Ale kiedy podchodziłam i już się odezwałam, to spora większość się uśmiechała, byli sympatyczni, weseli, rozmawiali. Ludzie tak wyglądają tylko, takie wrażenie. Bo jak idziesz ulicą, to się przecież cały czas nie uśmiechasz, tylko rozluźniasz mięśnie twarzy (no, zależnie od tego o czym myślisz). To że wszyscy są smutni i załamani życiem, to tylko pozory.