Aspołeczność mimo wszystko.

Witajcie. Jestem tutaj bo chciałbym z kimś pogadać o swoim problemie ale..no właśnie, nie mam tak na prawdę z kim. Mam kolegów, koleżanki, nawet samozwańcze przyjaciółki ale z nikim nie mam takiego wiecie, bratniego kontaktu żeby pogadać o sprawach ważnych, każdy zna mnie jako luzaka, osobę miłą i zabawną ale mam też dni kiedy humor znika. Ogólnie problem polega na tym, że nie potrafię z nikim nawiązać takiego wyjątkowego kontaktu, czy to przyjacielskiego czy uczuciowego. Cos we mnie zgasło, od dobrych 4-5 lat nie mogę znaleźć dziewczyny( mam wrażenie, że ich zbytnio na interesuje a jeśli którąś zainteresuje to szybko to gdzies znika), wiele przyjaźni padło, każdy znalazł kogoś innego dp towarzystwa. Nie jestem osobą która lubi się narzucać więc nie wpraszam się na imprezy, domówki itd. Podsumwując czuje jakaś pustkę, odrzucenie mimo że po mnie tego nie widać, raczej epatuje uśmiechem mimo wszystko.

szkoda,że nikt Ci wczoraj nie odpisał. Może problem w tym,że właśnie zgrywasz tego luzaka,nie inicjujesz głębszych tematów tylko takie bardziej luźne,a czasem do tej głębszej relacji samemu trzeba sie postarać,przyznać sie do czegoś,porozmawiać na konkretne tematy a nie tylko żartować...no i zauważyłam,że łatwiej tak konkretnie pogadać z kimś sam na sam a jak sie spotyka wieksze towarzystwo to przewaznie są to lekkie tematy ja za to mam tak,ze nie potrafie być taką luźną znajomą,w wiekszym towarzystwie w ogole sie nie odzywam,nie potrafie rozmawiac o niczym...za to jest kilka osób,z którymi mam relacje głębszą i sie sobie zwierzamy i to jakoś od początku tak wyszło..ale z każdą z tych osób rozmawiam sam na sam,nie zdfarzylo mi sie np zaprosic ich wszystkich na raz na urodziny