Panie Boze a jesli pokocham siebie czy oprocz tej milosci wciaz bede pragnac

odwzajemnionej milosci od drugiego czlowieka? Czy moge pragnac takiej milosci? Czy jesli pokocham siebie ta najczystsza miloscia, wolna od egoizmu i oczekiwan czy wciaz bede tesknic za objeciami drugiej osoby? Czy milosc do siebie jest wystarczajacym spelnieniem? Czy pomozesz mi odnalezc te milosc? A jesli juz bede ta miloscia.. czy dasz mi te milosc ktorej pragne? I czy sprawisz by kazda z tych milosci byla miloscia szczesliwa? I czy teraz mozesz mnie uczynic wolna od tej jednej milosci, ktora niczym ciern tkwi w moim sercu?

Czy milosc do siebie jest wystarczajacym spelnieniem? - niektórzy uważają,że tak,ja uważam,że nie. Jakoś nie potrafiłabym sie z tym pogodzić. Tak samo z ascetyzmem,takiego wyrzeczenia sobie nie wyobrażam. Nie chce musieć być ascetką,żeby prawidłowo kochać Boga. Po co w ogóle taki schemat,skoro miłość to nie schemat i jakaś prawidłowość? ja kocham po swojemu,inaczej nie umiem i na sile tego nie zmienię.

Pokochać musisz siebie po to, aby móc i umieć dawać miłość innym. Miłość do drugiego człowieka to dopełnienie siebie. Po to przecież żyjemy aby kochać innych a drogą do tej miłości jest akceptacja i uwielbienia dobra w sobie.