Boje się ze nie będę umiała go kochać

Jestem w trzeciej ciąży. Niechcianej. Robiłam wszystko, żeby w ciąży nie być. O ironio....nic mi to nie dało....Chciałam usunąć ciążę. Ze względu na to, że nie mogłam sobie od tak wziąć takiej ilośc****eniędzy bez wiedzy mojego męża, ciąży nie usunęłam. Kategorycznie się nie zgodził. Byłam i jestem wściekła o ta ciążę. Mam żal to męża, że tak się zachował....Rodze pod koniec kwietnia. Trochę się uspokoiłam. Przestałam powtarzać, że nie chce tego dziecka, że nie będę się nim zajmować. Zrobiło mi się przykro. Zaczęłam współczuć mojemu dziecku, że jest takie niechciane. I współczucie to jedyne uczucie jakim darze to dziecko. Nie jestem sobie w stanie wyobrazić tych chwil, w których będę musiała się nim zajmować. Starsze dzieci bardzo kocham. Są dla mnie najważniejsze na świecie. Widzę też w sobie pewną zmianę. Kiedyś bardzo lubiłam dzieci. Tak po prostu. Od pewnego czasu mnie drażnią. Nie rozczulaja mnie juz. I było tak jeszcze przed tą ciąża. Zrezygnowałam z pracy niani, bo czułam, że nie powinnam dłużej opiekować się dziećmi. Zrobilam się bardzo zimna i obojętna dla mojego podopiecznego. Uznałam, że niczym sobie na to nie zasłużył i czas odejść . A teraz będę zmuszona opiekować się swoi dzieckiem. Nie chce, żeby moje dziecko było nieszczęśliwe....