Mamy, tak szczerze, gdybyście mogły cofnąć czas

Ja mam 30 lat i mój mąż też i jeszcze nie mamy dzieci, dopiero będziemy kupować mieszkanie, mamy odłożone pieniądze, ale będziemy musieli i tak dobrać kredyt w dużym mieście wojewódzkim. Obydwoje mamy dobre prace i to się liczy. Do tej pory żylismy bez dziecka i było nam fajnie, robilismy co chcielismy, pozwiedzalismy troche, wszystko na spokojnie, bez spinania się. Moje kolezanki, ktore sa w moim wieku maja juz dzieci, jedna ma 7latka, a druga ma prawie 6 letnia corke i druga roczną. Nic bym w swoim zyciu nie zmienila, moze jedynie to ze wybralabym jeszcze drugie studia a teraz mi sie juz nie chce. Moja kolezanka ta co ma syna twierdzi, ze teraz by z dzieckiem troche poczekala, urodzila go jak miala 24 lata, druga rodzila jak miala 25. Ja powiem, ze nie wyobrazam sobie teraz miec kilkulatka w domu, choc bardzo lubie dzieci. Moj byly chlopak z liceum mial dziecko w wieku 21 lat, niedawno urodzilo mi sie drugie, jest nadal z ta sama kobieta, ale jak kiedys go spotkalam przezp przypadek w pubie, to zwierzyl mi sie ze wcale nie jest taki szczesliwy, choc dziecko oczywiscie kocha.

nie. Bo idealnie to sobie zaplanowałam- urodziłam koło 30-tki. Wiec bezdzietna była długo, znudziło mi się. A właściwie mojemu facetowi :)

19 - pierwsze. 30 - drugie. Pierwsze oczywiście było wpadką, drugie - planowane i wyczekane. Chciałabym cofnąć czas. Dałam sobie radę, wychowywałam dziecko, skończyłam studia, pracowałam, dawałam sobie radę samodzielnie. Ale dziś, z perspektywy czasu widzę, że bardzo dużo spraw zawaliłam, że zbyt wiele czasu mi umknęło na nauce i pracy, a powinnam go poświęcić córce. Częściowo dziś płacę za to cenę, dość wysoką. Ale czasu niestety nie cofnę. Mimo tego, że corka jest świetną uczennicą, chodzi w nowych, markowych ciuchach, ma fajny dom, własny pokój, nasza stopa materialna jest naprawdę niezła i zawdzięczam to w największej mierze sobie - czasem mam wrażenie, że mocno skrzywdziłam ją powołując ją do życia tak wcześnie. Niestety, nic już na to nie poradzę. Na niektóre rzeczy nie jest za późno, ale niektóre minęły niestety bezpowrotnie. I nigdy nie wrócą. A były jednymi z najważniejszych. Tego mi najbardziej szkoda. Że skrzywdziłam swoje dziecko i mimo tego, że ona pewnie nie zdaje sobie z tego sprawy - ja o tym wiem i sumienie nie daje mi z tego powodu spać spokojnie. Drugiej ciąży, dziecka nie żałuję absotlutnie. Byłam nie gówniarą, a dojrzałą kobietą, wszystko działo się świadomie, powoli, z poczuciem pełnej odpowiedzialności, radości i bezpieczeństwa. Tak być powinno.

Ja nie. Urodziłam córkę w wieku 34 lat, teraz ma 3 lata. Miałam za sobą studia jedne, drugie, podyplomowe, stałą pracę, podróże, szaleństwa, kasę na życie i mieszkanie. Za rok planujemy drugie :)

34 lata, córka 10 lat planowana i syn 2 tygodnie planowany. nie żałuję nie cofnelabym czasu- żałuję że tak późno zdecydowałam się na 2

Tak szczerze to żałuję, że zdecydowałam się tak późno. Mam 30 lat, córeczka 4mce. Jest cudowna. Wiem, że gdy wrócę po macierzynskim, dostane wypowiedzenie :-(

ja nie mialam na co czekac, pierwsze dziecko 36 lat. Poszalalam, pojezdzilam, popracowałam itd , krotka przerwa na male dzieci i dalej znow szalałam :). Dla mnie to był idealny czas.

Żałuje ze zdecydowałam się na dziecko. Gdybym mogła jeszcze raz podjąć decyzję nie zostałabym mamą. Dziecko odebrało mi wolność i niezależność. Wiedziałam ze tak może być ale nie przypuszczałam że za do tego stopnia. Tak, żałuje że nie mogę cofnąć czasu niestety.