czy ja jestem upośledzona?

Od kilku miesięcy chodzę do szkoły tak, że przez 1/3 czasu mnie tam nie ma, a od jakichś 2 miesięcy moje nieobecności znacznie przewyższają obecności. Pewnego dnia przychodzę do szkoły po dłuższej nieobecności, i moja wych wzywa mnie na rozmowę, wysyłając do psychologa. Siedziałam u niej godzinę i płakałam, szczerze mówiąc nawet nie chce mi się tego pisać, jestem załamana, jestem na wszystko taka obojętna, prawie nic mnie nie cieszy, tylko łatwo mi wpaść w atak płaczu które trwają przynajmniej 30min, ostatnio tak bbylo tydzień temu kiedy zdecydowałam się pójść do szkoły i wyjątkowo się nie spoznilam, ale portier okrzyczal mnie za brak identyfikatora a ja na to zaczęłam płakać... w końcu nie mogłam się pozbierać przez całe 45 min które spędziłam w toalecie i szybko przed lekcja wyszłam do domu. Jeszcze jakiś czas temu miałam siłę żeby trochę zadbać o siebie, a teraz tylko siedzę na kanapie, jem olbrzymie ilości smieciowego jedzenia i wychodzę z psem na spacery, które czasem pozwalają mi trochę odetchnąć, bo pasjonują mnie psy, jednak ostatnio nawet spacery prawie mnie nie cieszą. Boje się chodzić do szkoły, jestem tak otępiala, że trudno mi się uczyć czegokolwiek, nie mam żadnej motywacji, nawet jeśli już wezmę się za naukę czegoś, to przerywam w połowie i nawet mogłabym pójść napisać test chociaż na 2, ale ja boje się/ nie mam chęci. Jedynie do nauki potrafi mnie zmotywować korepetyror, który sprawia że 2 godz w tygodniu siedze przy matematyce, niestety często bywa tak, że nawet nauczę się jakiegoś tematu, a i tak nie idę na kartkowke bo nie chce mi się spędzić 15minut na powtórzeniu, a nawet bez niego zdalabym pewnie. Boje się co będzie :c. Czy ktoś był może w podobnej sytuacji? Zastanawiam się czy nie pójść do psychiatry po antydepresanty, jestem w pierwszej liceum.