Funkcjonowanie w grupie

Jak jestem z kimś sam na sam to dobrze mi się z nim gada i zero problemów. W 3-4 osoby jest różnie - jeśli znamy się dobrze i te osoby są w miarę spokojne to fajnie się rozmawia. Ale 3-4 nieznajome osoby, albo jedna głośna i wcinająca się w słowo osoba w grupie to gwarancja, że się nie odezwę. Spęd 10 osób (z pracy, z kursu językowego, wspólna integracja i wyjście na piwo) i ja siedzę nic nie mówiąc z poczuciem, że nie mam nic ciekawego do dodania do dyskusji. Z drugiej strony inni też nie mówią nic ciekawego i jakoś nie mają z tym problemu. Trochę mi głupio, bo wychodzę w takich sytuacjach na przesadnie cichą i zamkniętą w sobie a prawda jest taka, że wcale taka nie jestem. Mam po prostu osobowość typu "no bulls**t" i dopóki nie mam nic konkretnego i wartościowego do powiedzenia to nie mówię. Najgorzej jest właśnie z taką jedną głośną osobą, co się wcina w zdanie itp. Raz mi ktoś przerwie to zamilknę na wieki - nie docenili to trudno, nic się ode mnie nie dowiedzą. Powiedzcie, że też tak macie. Strasznie mnie to męczy w sytuacjach społecznych...

eeee tamm, ja mam podobnie i mój znajomy też tak ma. Nie wiem jak mnie postrzegają, ale jego ludzie postrzegają jako patrzącego na wszystkich z góry ;P więc nie jako cichociemnego co się nic nie odzywa :P nie przejmuj się tym co inni myślą. Ci co Cię znają widzą jaka jesteś i cenia Cię za to, a ci co myślą, że jesteś nudna i nijaka nie wiedzą co tracą. Długo walczyłam z tym u siebie a teraz uważam, że skoro nie urodziłam się przywódcą stada i charyzmatycznym mówcą, który wiedzie prym w każdym towarzystwie to po prostu taka nie jestem. I wyj****e jak się komuś to nie podoba. Grunt to zaakceptować siebie.