czeste sprzeczki w małżeństwie odbieraja mi radość życia

Często cos jest nie tak. Mamy spory o pieniądze, o sprzątanie, o spędzanie wolnegoczasu, o wiele rzeczy. Brakuje mi tego ze wieczorem zamiast przytulic sie do meza toczymy jakies walki po czym kazde odwraca sie w swoja strone. Na ppoczątku lagodzilam sytuacje, ale ile mozna zwłaszcza ze nastepego dnia zaczynaly sie boje od nowa. Od jakiegoś czasu juz to olewam i po prostu nie komentuje problemów męża w moja strone. On czasem jak widzi ze mnie nie proponuje lub doprowadza do lez (bo jeste w ciąży i szaleją mi hormony) to stopuje i mowi lagodnie. Nie przytuli mnie jednak nie pocaluje nje powie ze kocha. Po prostu zatrzyma wojne bysmy mogli w miare spokojni pójść spać. W pierwszej ciąży bylo jakoś inaczej czeste przytulanki rozmowy o dziecku radość. Teraz o drugim dziecku nie mowimy prawie nic czulosci zero... a ja tego potrzebuje. I mowilam to wiele razyto przytulal na chwile a oopóźniej to samo. Gdy nie ma kłótni jest wcale nie lepiej bo maz oglada tv czy czyta cos w internecie. Sam z siebie do mnie nie podchodzi. Ostatnio każdej nocy jak klade sie do lozka mysle jak mi zle... wolalabym zeby lezal ze mna przytulony ale sama nie mam zamiaru ciagle sie o to prosić. Do tego jestem w 7 mc ciazy i czuje sie mega słabo. Wpadam w anemie j faktycznie podczas dnia jestem niemalze nieprzytomna. Nie mam sily nawet na rozmowy a co dopiero na sprzeczki. Dzialam jak automat. Nie wiem juz jak zmienic moja sytuacje. Wiele sporów ciagnie sie za nami juz kilka lat bo kazde z nas ma inne zdanie na ten sam temat. Brakuje mi juz sik na to wszystko.