jak Wasze dzieci zareagowała na rozwód

Mam 3 letnią córcię...i męża, z którym jest mi naprawdę trudno być. Ze względu na małą ciągle ratuję związek jednak naprawdę mam dość. Boję się tylko, że ją skrzywdzę. Mam małą rodzinę, z natury jestem samotniczką a ona jest taka otwarta, ciekawsza, żywa i kochająca..dlatego chciałabym wiedzieć, jak było u Was.

Up

Moja córka miała 3,5 roku jak nastapił rozwód , nawet tego nie zauwazyła. Nie utrudniałam kontaktów , przez 1 miesiac , przychodził co drugi dzień , pózniej 2 razy w tyg , później 1 raz w tyg . Jako dorosła kobieta , stwierdziła , że dobrze zrobiłam , ze rozwiodłam się kiedy była tak mała , bo dorastała w poczuciu , że wszystko jest ok , nie pamietała czasu kiedy mieszkalismy razem , a tatę miała kiedy potrzebowała

Dziękuję Ci bardzo za odpowiedź. Ponieważ moja mała w ciągu dnia dopytuje o tatę, to martwię się, że jej traumę zafunduję...Z drugiej strony on jest tak wycofany, jakby był a jednocześnie go nie było...unika kontaktu z ni, aż mi przykro na to patrzeć.

U mnie było tak samo , nie było jakiejs wielkiej więzi , to ja nakazałam mu przychodzić co drugi dzień , bo bałam sie , ze ona bedzie teskniła. Jesli powaznie rozwazasz rozwód to zrób to szybko , póki jest mała i nie rozumie za duzo , w wieku szkolnym na pewno bardziej to przezyje. A tak jak Ci pisałam , moja córka stwierdziła , że to była madra decyzja , że nie czekałam., A jest po pedagogice , uczy dzieci , więc jest rozumną istotą

Jeśli dorosłe dziecko mówi mamusi że dobrze że sie rozwiodła i pogoniła tatusia, to tylko dlatego że zostało wychowane w patologicznej rozbitej rodzinie i innej nie zna. A to że twierdzi tak również "myśląca istota" po pedagogice świadczy o tym jak głęboko zakorzenia się ta patologia w człowieku, i jak błyskawicznie się rozprzestrzenia, przyjmowana za "normę". A, jak widać z powyższych wypowiedzi, są osoby dumne z tego że "wychowując" dzieci, udało im się przekazać patologiczne, zwyrodniałe poglądy.

u nas rozwód nastąpił kiedy dzieci miały 8 i 6 lat za to ich ojciec odszedł od nas kiedy miały 6 i 4 lata i to była trauma dla dzieci do dziś często płaczą i dopytują czemu tata z nimi nie mieszka serce mnie boli, że tak wyszło, jak wyszło ale zanim maż odszedł (no w sumie został przeze mnie spakowany i "wystawiony" za drzwi) robiłam wiele aby uratować małżeństwo dzieci często wspominają jak to było kiedy tata mieszkał z nami ojciec nie odwiedza ich za często, z pewnością nie jest zawsze kiedy ich potrzebują, np podczas choroby, czy w wakacje.... zabiera ja do siebie średnio co drugi weekend ja żyję samotnie, czas poświęcam pracy i dzieciom

Ja jak moi rodzice sie rozwodzili cieszylam sie ze juz awantur nie będzie.

Byłam zwiazana z rozwodnkiem z dzieckiem w wieku 6 lat i powiem ci autorko jedno. Dla dziecka jest to totalny dramat, zycie na dwa domy, zero stabinosci. Oni tez rozstali sie jak dzieciak miał 3 lata i co z tego? Ciagłe płacze za mamą, prośby o to zeby został dłużej niż weekend, jak zle było u mamy to tatuś był ukochany, jak zle u tatty to mamusia ukochana. Dziecko ciagle liczyło ze rodzice beda razem wiec mnie za bradzo tez nie akceptowało. Dzioecko rozchwane emocjonalnie, mi osobiscie serce sie krajało gdy to wszytsko widziałam i wiem ze nigdy w zyciu swojemu dziecku czegoś takiego nie zafunduje. Bzurą jest to co pisze jakaś "mądra " pani powyżej że 3 latek nic nie pamięta i nie rpzeżywa tego. Bzdura totalna, bo zycie na dwa domy, zmieniający sie partnerzy mamy czy taty to dla dziecka zbyt wiele. Tatuś jest po rozwodzie od kupowania prezentów i nie wychowuje wiec dziecko jest rozpieszczone i niedobre.

To zalezy z jakiego powodu sie rozstajecie. Jesli w domu sa awantury to dzieci beda szczesliwsze bez nich. Jesli powodem jest co innego dzieci przezyja traume. Ja rozeszlam sie 5lat temu starszy syn mial 14lat, mlodszy 9 do dzis dzieci cierpia. Starszy zostal z ojcem bo ja wyprowadzilam sie, mieszkalusmy w jego domu wiec nie mialam wyjscia. Niedawno starszy otwarl sie przedemna i powiedzial co przezywal. Plakal co noc, prosil Boga zebysmy znow byli razem, idac ze szkoly plakal ze nie bedzie mnie w domu, bedac sam w domu chodzil po pustych pokojach i wyl nirmalnie wyl w glos. Dla mnie tez z chwila rozstania skonczyly sie swieta, Wielkamoc czy Boze Narodzenie to byla rozpacz i lzy ze nie mam starszego przy sobie. Jak szlam z pracy z nocki to plakalam i wolam moje dziecko. Boze do tej pory cierpimy i to wszyscy. Siedze teraz i placze jak dziecko, to tak boli. Gdybym mogla cofnac czas meczylabym sie dla dobra dzieci lub sila starszego syna wziela z soba. Rozstanie boli i burzy caly spikoj dzieci. Tego co przezylam ja i moje dzieci przez te lata po rozstaniu nie zycze najgorszemu wrogowi. Lzy, bol, rozpacz, przeszlochane noce w poduszke i brak sensu w zyciu. Ale mysle ze gdyby oboje byli ze mna tak by tego nie przezyli strasznie. Dzis starszy syn sam mowi jaki byl glupi ze nue chcial sie przepriwadzic i ze szkoda ze go sila nie wzielam a wtedy mowil ze jak to zrobie to itak ucieknie. BOZE ZNOW ROZPACZ WROCILA

gośc z dziś --> o patologii to Ty g****o wiesz i prawie na pewno sama jestes lekko patologiczna

Do osoby od patologii. Nie wiesz co to słowo oznacza więc się nie wypowiadaj. Moja córka nie rozpaczała z powodu rozwodu , bo po pierwsze nie było silnej więzi z ojcem , po rozwodzie zapanował w domu spokój , nie zyła na dwa domy , bo tatuś nie wykazywał chęci. A Kiedy chciał się z nim spotkać , nigdy nie zabraniałam , wręcz musialam zmuszać tatusia do zajęcia się dzieckiem. Patologią jest rodzina w której są awantury , alkohol , a nie to , że rodzice mieszkają osobno. Krzywdzące jest to , że rodzice się nie kochają , nie okazują sobie czułości , troski , a takich małżeństw po kilku latach jest większość. Dzieci wynoszą z domu chory obraz rodziny i relacji między małzonkami , nawet jeśli nie ma awantur , to obojętność , często sypianie osobno, , życie obok siebie zamiast ze sobą bardziej okalecza , niż to , że mieszkają oddzielnie

Dziękuję, właśnie tego potrzebowałam a nie pie...a z książek psychologicznych. Nie ma u nas awantur ani uzależnienia, popracuję nad małżeństwem. Kocham moją małą a ona kocha tatę. Bardzo. Gośću z 8.07 myšlę, że podobnie jak Ty żyła bym sama, nie wiem jakiego mężczyznę mogłabym zaprosić do mojego i córki życia. Gościu 12.39 naprawdę musiało być Ci ciężko, kiedy z Wami mieszkał, mam nadzieję, że masz spokój i piękne życie. Gošciu 14.25 dużo wycierpiałaś, poradziłaś sobie najlepiej jak umiałaś w tamtej sytuacji, masz kontakt z dziećmi, to cenne, niewiele osób to umie, skup się pls na tym żeby dalej budować Waszą bliskość i szczerość, przeszłości już nie ma..