Chrzestna? Nie.

Moi drodzy, mam oto taki problem. Przyjaźniłam się całe 15 lat z koleżanką. Ta sama ławka przez wszystkie lata, wszystkie wspólne sprawy, pewnie większość wie jak to jest. Tak gdzieś w liceum koleżanka znalazła sobie chłopaka i zaczęło się powoli odgradzanie jej od świata, ode mnie, kontakt nam się totalnie załamał - chłopak po prostu postanowił mieć ją tylko dla siebie i był zazdrosny nawet o mnie. Nie było jej już w ważnych momentach mojego życia. Teraz mamy po 25 lat, chłopak koleżanki już jest jej mężem. Nasz kontakt od 3 lat polega na tym, że ja co jakieś 2 miesiące piszę jej, że wracam na weekend do naszej rodzinnej miejscowości i czy się spotkamy, a ona mi pisze, że niestety nie znajdzie czasu, bo na przykład ma dentystę. Mieszkamy dosłownie 2 minuty drogi od siebie (z okna widzę jej dom), ale ostatnio widziałyśmy się na jej ślubie rok temu. I teraz sedno. Oświadczyła mi właśnie, że jest w ciąży i zapytała, czy będę matką chrzestną. Przyznam szczerze, że się we mnie zagotowało. I zastanawiam się, czy słusznie czy nie. "Przyjaciółka" nie jest w stanie znaleźć dla mnie 5 minut od kilku lat. Odezwała się do mnie jak trzeba było zrobić jej wieczór panieński, przyjść na ślub i teraz chce mnie na chrzestną. A ja naprawdę, za cholerę nie chcę. Nie wyobrażam sobie teraz robić prezentów jej dzieciom i jeździć na ich święta. Nie czuję już żadnych pozytywnych uczuć wobec "przyjaciółki", jedynie żal, a teraz już złość. Ale odmówić tez nie wiadomo jak. Co byście zrobili na moim miejscu? Jak to wygląda z zewnątrz?

Powiedz po prostu ze nie chcesz być chrzestna dla dzieci kogoś obcego, bo taka prawda stalyscie się dla siebie obce

a może powiedz jej właśnie to co tu napisałaś? Może sama przemyśli sprawę bo ona tego tak nie widzi? Jak zobaczy że jest egoistką i nie ma zupełnie czasu dla Ciebie to może sama jeszcze raz przemyśli swoją prośbę. W sumie z tego co piszesz to nie przyjaciółka a "była" przyjaciółka.

odmawiasz i tyle.

Droga autorko, nie musisz być chrzestną, jezeli nie chcesz, nie czujesz się na siłach, nie utrzymujesz kontaktu z rodzicami dziecka. Jestem wierząca, ale nie rozumiem, i nie zrozumiem tego glupiego przekonania, ze nie wypada odmówic bycia chrzestną, chrzestnym. Wybranek, kandydat na chrzestnego ma prawo wypowiedziec się, czy chce na siebie wziąć taką odpowiedzialność. I nie powinno być fochów, jeśli się odmówi, nawet bez podania przyczyn. A przyczyny mogą być rózne, np.plan stałej emigracji i nie uczestniczenie w zyciu duchowym dziecka, w jego dorastaniu w wierze. Dzis popularnie przyjęło się, ze rodzice chrzestni= kasa na wszystkie uroczystosci, swięta, urodziny, imieniny, komunie, itp. Cos tu jest postawione na głowie. Sama kiedys odmówiłam siostrze ciotecznej z powodu jej wczesniejszych plotek na mój temat. Plotek wyssanych z ..., podłych i przykrych, godzących w moje dobre imię. A jak wyszła za mąż, i dziecko, i chrzest, to do mnie na chrzestną. Odmówiłam kategorycznie. I tobie tez to samo radzę. Wasza przyjaźń była fajna, w szkole. Dorosłyscie, i nie przetrwała, to się często zdarza. Pozdrawiam i wesołych Świąt:):)

też miałam taką przyjaciółkę, całe dzieciństwo razem, rodzice nasi razem, dziadkowie.. przyjaźniłyśmy się do wieku 15/16 lat. mieszkamy w zasadzie do dziś w jednym bloku. kontakt jest znikom, jak czasami wychodzę z klatki to zwykłę głupie HEJ. później kontakt się urwał i gdybym była w Twojej sytuacji to odmówiłabym na pewno!