Trzymanie tajemnic przed rodzicami

Mam taki problem. Oboje z bratem mieszkamy zagranica. On wyjechal pierwszy, ja po kilku latach od jego wyjazdu dostalam tam kontrakt z pracy i tez wyjechalam. Jemu zawsze kiepsko sie powodzilo, ma irytuajaca zone, oboje sa na benefitach, maja 2 dzieci i brat przed rodzicami udaje ze wszystko jest ok. Tzn ze on pracuje, ale kiepska sytuacje materialna maja, ze wszystkiego robi problem i nie chce nic rodzicom mowic tylko klamie. Przy okazji wplatuje mnie w to i ja tez musze klamac rodzicom jesli pytaja mnie o niego. Sytuacja ciagnie sie od wielu lat i juz mnie coraz bardziej zaczyna meczyc bo rodzice zaczynaja jechac po mnie, ze bratu nie pomoge, wypytuja mnie o jego zycie (chyba cos podejrzewaja) i jak mowie ze maja z nim o tym rozmawiac, maja pretensje do mnie ze dlaczego ja nie wiem co sie u niego dzieje, ze dlaczego taka niemila jestem, dlaczego nie chce z nim rozmawiac. Co zrobilibyscie w takiej sytuacji? Brata mam juz dosyc, zeruje na mnie i jeszcze kaze mi klamac, a potem mi sie od rodzicow obrywa. Z bratem staramy sie omijac temat, nie rozmawiamy o tym.

to powiedz im w prost że obiecałaś bratu że nie będziesz z rodzicami o nim rozmawiać więc jak chcą się coś dowiedzieć to niech pytają brata

a może kopnij nieroba w dupę żeby zaczął pracować, a nie ciągnąć benefity?

To nie jest zly pomysl z tym nierozmawianiem na jego zyczenie. Niech jego mecza. Wydaje mi sie, ze oni podejrzewaja co sie tam dzieje, ale mecza mnie bo wiedza ze brat im nic nie powie. Zawsze mieli pretensje do mnie, a nie do niego. I to ja jestem zolza jak cos chlapne czasami Czekam na dalsze rady :)

Męczy się zawsze tego, kto okazuje większe zrozumienie. Okazujesz zrozumienie bratu, więc obrywasz za niego. Okazujesz zrozumienie rodzicom, znosząc ich nieuzasadnione pretensje, więc obrywasz w dwójnasób. Niech zainteresowani załatwią to między sobą. Powyższa propozycja jest dobra. Postaw jasne granice i się tego trzymaj, bo na końcu, ty będziesz wszystkiemu winna.

Bratu powiedz, ze meczy Cie sytuacja gdzie musisz klamac rodzicom, ze oni draza temat i jest coraz trudniej, ze wolisz sie w to nie mieszac i niech on im powie prawde, albo porozmawia z rodzicami, ze chcialby by nie wypytywali Cie na jego temat, a on jak chce dalej krecic, to na wlasna reke. Rodzicom powiedz, ze obiecalas bratu nie rozwawiac z nimi o jego zyciu i jesli chca sie czegos dowiedziec, to musza do niego zadzwonic. Odciac sie z obu stron, bo to chora sytuacja.

Z tym zrozumieniem bardzo dobrze trafilas/es. I ja zawsze jestem niby ta rozumna, porzadna, zaradna wiec mi sie obrywa bo nie pomoge bratu, bo pokaze ze on mnie denerwuje itp. Powiedzialam mu juz kiedys, ze rodzice sie mnie o wszystko wypytuja bo on unika rozmow i powiedzialam im, ze o nim nie bede wiecej rozmawiac to ciagle mnie mecza, a brat nic sobie z tego nie zrobil. Ktos cos jeszcze? Potrzebuje wsparcia :)

Witaj:) znasz powiedzenie, ze " jak się ma miękkie serce, to twardą duupę"? Pasuje idealnie do twojej sytuacji, niestety. Rodzice mają instynkt rodzicielski, i czują, ze cos nie za rózowo jest u brata. Brat od lat stosuje wygodną "spychologię" , i wkręca ciebie w swoje sprawy ,problemy, i jest totalnym tchórzem, bo tobie kaze , bys klamala rodzicom. Sam nie ma odwagi, męskiej, ludzkiej, by wprost im powiedziec, jak jest. Paskudny manipulant! No i co z tego, ze brat? Oceniamy tutaj postępowanie, nie patrząc na więzy krwi. Gdybym miala takiego brata, to kazalabym mu się trzymac z daleka, póki nie zmądrzeje i nie weźmie odpowiedzialnosci za swoje zycie. To tak, jak z nałogiem- ulatwia się komus picie, narkotyzowanie, zmiatając pylki sprzed stóp, zalatwiając za niego, ulatwiając, pomagając.... Wciagnąl ciebie od lat w ten lekkoduchowski styl, ale jak cos, to ty naprawiasz, prawda? Proponuję, by ci serce stwardniało, wygodniej będzie ci siedziec na d..., czyli zyc swoim zyciem. Zachowujesz się jak współuzalezniona, i powinnas przestac, dla swojego dobra i zdrowia psychicznego. W miarę rozwoju tematu potem jeszcze się ewentualnie wpiszę.

Up.

Dzieki za opinie. Naprawde mi to pomaga. Dobrze jest wiedziec, ze jednak wszystko ze mna w porzadku i to nie ja mam trzymac tajemnice, pomagac, kryc. To nie moje zycie. Troche sprawa sie tez komplikuje, ze mojego brata zona, jest mojego meza kuzynka. Wiec moj maz tez w to troche jest zamieszanym, bo mu szkoda kuzynki, ze ma takiego nieroba za meza i to i tamto.

Do goryy