facet, który zna mnie tylko z widzenia

W pracy się mijamy, pracujemy na różnych piętrach i nawet nie wiem jak on się nazywa. Wygląda na 34/35 lat. Zaczepia mnie spojrzeniem, tzn. zawsze jak się spotykamy, jedziemy razem windą albo siedzimy ze znajomymi przy osobnych stolikach w stołówce, zawsze się patrzy i oczywiście ja pierwsza spuszczam wzrok. Wygląda na to, że mu się spodobałam. Ale nie potrafię zrobić pierwszego kroku, to nie w moim stylu. Wiem, że on nie wie, czy kogoś nie mam, ale chyba jeśli mu zależy - może w tej windzie zaprosić mnie na kawę. Ja też nie wiem o nim nic, poza tym że uporczywie się we mnie wpatruje, kiedy tylko ma okazję. Czy też uważacie, że do faceta w takiej sytuacji należy pierwszy zdecydowany krok?

up

nie, nie uważamy tak.

mów za siebie, a nie za całą kafeterię

A czy kafeteria to dla ciebie wyrocznia?

Przecież winda jak jesteście sami najlepszy sposób na podryw. Tak poznałam mojego chłopaka i sama zagadałam :)

absolutnie nie wyrocznia, ale z jakiegoś powodu zadaję tutaj to pytanie.

ja bym poczakala na jego inicjatywe, moglby ci sie po prostu zaczac kłaniac. ozesz ew sie do niego w tej woindzie usmiechnąc.

Nie wiem. Powiem Wam szczerze, że ja chyba znam odpowiedź na to pytanie moje - nie ma reguły, mogę się uśmiechnąć jako opcja minimum, mogę zrobić pierwszy krok. Może ja po prostu już nie mam siły się rozczarować, bo on ma 34/35 lat, bo może ukrywa obrączkę, bo zna mnie tylko z widzenia, a wolałabym wierzyć, że polubił mój charakter....w tej samej pracy jest kolega, który sugeruje romans już kolejny rok. I tysiąc innych facetów, którzy tylko romansu by chcieli. Więc ten miły z windy chyba tez na tym ucierpi. Bez sensu spytałam. I tak się nie dowiem o co mu chodzi - o opcję A czy B. Przepraszam.

:(