czy macie tak że nie znosicie czyjegoś dziecka

Mimo że to tylko dziecko, ja nie cierpię syna koleżanki. Ma 3 lata i jest tak rozpieszczony, że przechodzi ludzki pojęcie. Potrafi podejść do dorosłego i mocno go uderzyć (do obcych też), opluć, kopnąć, w sklepie drze mordę do ludzi "idź sobie ty głupku" itd, to samo w stosunku do dzieci. Koleżanka niby mu zwraca uwagę ale częściej odpuszcza, bo na niego nie działają żadne kary. Starszy syn tej koleżanki jest fajnym, ułożonym dzieckiem i zawsze taki był. I normalnie jak widzę albo słyszę tego gnoja to mam ochotę mu ukręcić łeb. Na początku było mi wstyd, że mam takie uczucia w stosunku do dziecka, ale teraz nie jest :P Macie tak?

Niestety tak. I widzisz problemem jest jak reagować- czy np. zwrócić uwagę, ignorować czy rozmawiać z rodzicem. Bo zaraz mogą się śmiertelnie poobrażać. Niestety dziś niegrzeczne, rozpieszczone i zwyczajnie pyskate dzieci nazywane są rezolutnymi, bystrymi i takimi zabawnymi. Ciekawe, że z ich wygłupów śmieją się często jedynie rodzice.

Ja też tak mam, w końcu jesteśmy tylko ludźmi.. Wieloletniej koleżance powiedziałam wprost, że jeśli chce wpaść na kawę, to bez dziecka (jej syn nie dogaduje się z moimi córkami, za każdym razem były między nimi bijatyki, kłótnie i awantury). Lepiej postawić sprawę jasno niż udawać, że wszystko jest ok. Koleżanka jest mądrą dziewczyną i przyznała mi rację, bo to, że my się lubimy nie oznacza, że automatycznie polubią się nasze dzieci.

Ja ogolnie dzieci bardzo lubie, mamy w rodzinie w sumie 10dzieci i wszystkie sa fajne, wesole, ale nie znosze dzieci szwagierki ze strony bratowej, rozpuszczone potworki, nikt tych dzieci nie lubi, choc to nie ich wina a trzasnietej mamusi

Ja też nie znosze niektórych bachorów, jakoś moje dzieci nie drą ryjów w miejscach publicznych, nikogo nie kopią i nie plują bo są wychowane, jak słyszę jak mamusia z uśmiechem mówi: on już taki jest to mam ochotę kopnąć ją w zad i z uśmiechem powiedzieć: taka już jestem.

moje koleżanki mają fajne dzieci, do syna koleżanki jestem nawet chrzestną i lubię go bardziej niż tą koleżankę, która ma czasem głupie zagrania, a dziecko jest spokojne i kochane. przychodzi do mnie i się przytula i mowi do mnie "ciociociunia" i to jest takie mega miłe, zawsze mnie wszystkim częstuje. kiedyś jak go miałam u siebie i dałam mu zupę bo akurat ugotowałam i widziałam że jadł ale się troche krzywił, pytam go czy mu smakuje, a on z takim zapałem "tak, tak, bardzo dobra". a widzialam ze chyba jakos srednio mu podchodzi, ale nie chciał mi robic przykrosci. chlopiec ma juz 7 lat wiec jest całkiem duzym dzieckiem. druga kolezanka ma dwie corki. strasza jak byla mlodsza to niekiedy byla denerwujaca, ale glownie przez to ze ja koleznka rozpierscila, teraz juz ma 6 lat, wiec jest duza i calkiem fajnie mi sie z nia gada. mlodsza ma niecaly rok, i jest taka smieszka do wycałowania i wykochania. sama dzieci jeszcze nie posiadam.

ja nie cierpię bachorów poza swoimi dziećmi, niektóre jeszcze dzieci toleruję ale większości nie znoszę.

syn mojej siostry.wolam na niego haszimotek,bo zachorowal na to.10latek w boze narodzenie narobil takiego rabanu ze nie chce miec z nim nic wspolnego. nie wychodze z pokoju jak on jest. siostra go po glowie glaszcze.on taki jest/chory/biedny/ojciec dla niego nie ma czasu itd

mamy w bloku takiego sasiada 9 letniego, strasznego natreta, łazi po kazdym domu, puka i wrecz wpycha sie do srodka, gada jakies bzdety, a jego matka udaje ze nic nie widzi

Ja mam obrzydzenie do dzieci "rozmamłanych", takich mazgajów. Znam ze dwójkę takich dzieci. Ich rodziców lubię choć uważam za niewydolnych i dość głupich, ale te dzieci powodują u mnie odruch wymiotny. Dosłownie trudno mi ukryć grymas obrzydzenia na twarzy w kontakcie z taką beznadziejną jednostką.

A ja nie znosze syna mojej przyjaciolki. Dzieciak wchodzi wszystkim na glowe. W duszy ma wszystko co sie do niego mowi a do tego jest oblesnie gruby. Mama jego nie specjalnie mu zwraca uwage na jego wybryki a on ja wykorzystuje. Do tego przeklina . Rodzice jego sa w seperacji i tym tlumacza zachowanie jego wszyscy. A ja bgm mu dobrze tylek zprala.

Ja nie znosze dzieci od sasiadki. Pałętają sie od rana do nocy pod blokiem i zaczepia każdego kto wyjdzie. Pytaja sie gdzie idziesz, leca za Toba. Nie mowiac już o tym że jak ktoś do mnie przyjdzie to go też zaczepiaja i leca za nim pod moje drzwi. Do wszystkich zwracaja sie na Ty, nie znaja zwrotow typu dzień dobry. Nawet jak wyjde na balkon to krzycza z dołu do mnie. I drzwi od klatki sa wiecznie otwarte bo oni musza latac w te i spowroten. Normalnie masakra.

dziecko od chłopaka siostry jest nie do zniesienia. Mała jest rozpieszczona, chamska itd. itd. Miała dwa latka to już kupili jej tablet żeby zajęła się sobą :) co chce to musi dostać inaczej rzuca się na podłogę lub kopie ludzi. W przedszkolu bije , szczypie dzieci ,a jej matka przeszczęśliwa że ma takie dziecko. Potrafi zdemolować pokój, wszystkim rzuca nie patrząc co ma w ręce. Teraz do każdego zwraca się na ty zwłaszcza do matki .

Tak. 6 letnia dziewczynka, nigdy nie wita się, nie dziękuje, nie używa słów grzecznosciowych. Wszystko wina rodziców, wychowują dzieci bezstresowo, bez żadnych nakazów i zakazów.

Kolega syna, 6 lat, jest beszczelny, nie slucha, robi co chce a najlepsze jest to, ze uwazany jest za inteligentnego i nawet do przedszkola wzywali psychologa by go ocenil :/ bo niby jak dziecko jest "ciezkie" to jest "inteligente"

tak,swoich.