Mężczyzna mojego życia

słuchajcie mam pewien problem. Mianowicie od dawna już bardzo podoba mi się mój znajomy. Razem chodziliśmy do szkoły ale potem nasze drogi się rozeszły. Mieszkamy obok siebie w sumie ale bardzo rzadko go widuję. Wiem, że w latach młodości (a w zasadzie jeszcze tych dziecięcych) on się we mnie podkochiwał. Ja go wtedy odrzuciłam ale nie zrobiłam tego chamsko. Nie wyśmiałam, nie obraziłam. Po prostu w wieku lat 14 nie chciałam mieć chłopaka i delikatnie mu to wytłumaczyłam. I jak sobie to teraz przypomnę to po prostu mnie... aż ściska. Jakieś 2 lata temu mieliśmy spotkanie klasowe. On tam był. Jak go zobaczyłam coś we mnie pękło. Od tamtej pory on ciągle się przewija w moich myślach, snach. Miałam kogoś w międzyczasie ale chłopak mnie cholernie skrzywdził. Teraz to wszystko przebolałam. Wiem, ze on też miał kogoś ale mu nie wyszło i teraz jest sam. Było ok ale kiedyś znowu go widziałam. Jego uśmiech.. Możecie mnie wyśmiać ale wiem co mówię- to jest ten facet. Ta druga połówka. Tak właśnie poczułam kiedyś. Do tej pory było to tylko zauroczenie ale teraz ja to wiem! Mimo iż nigdy z nim nie byłam. Wiem, że mnie lubi, widzę też że mu się podobam ale nic dalej. Ja próbowałam kilka razy go poderwać, zaprosiłam nawet na bal. Nie wiem co robić? Z góry proszę o jakieś sensowne wypowiedzi bo bardzo mnie to męczy.

jestes pewna ze on by sie chcial z toba spotkac? zapros go na kawe -nie wstydz sie bo czas leci.

no właśnie boję się, że nie będzie chciał. Zrobiłabym pewnie ten pierwszy krok bo już kilka razy próbowałam coś robić ale bardzo się boję. W przeszłości zostałam bardzo chamsko odrzucona, kiedy chciałam wyrazić to co czuję. I bardzo się boję mimo iż on by się tak na pewno nie zachował.

up

No to jednak próbowałaś go poderwać i zaprosiłaś na bal no i co z tego wyszło? Przecież jak zaprosiłaś to coś musiał odpowiedzieć?

były trochę problemy z tym czy pójdzie (nie chcę się tutaj rozpisywać) ale byliśmy w końcu razem. Ja się wybawiłam świetnie, on twierdził, że też i chyba faktycznie tak było. Potem też mnie zaprosił niestety musiałam odmówić (zbyt późno się zorientował że chce mnie po prostu tam zaprosić). Ale oczywiście podziękowałam i wyraźnie zaznaczyłam że bardzo chętnie jeśli będzie mieć w przyszłości okazję ale już z większym wyprzedzeniem.