Chciałabym żeby się wypowiedzieli tu młodzi ludzie.

Jak ja, dziewczyna która ma 21 lat, pracuję 6 h dziennie za niecałe 700 zł miesięcznie mam planować swoją przyszłość, sugerować chłopakowi że chcę zaręczyn, ślubu, zamieszkać z nim na "swoim", mieć dzieci, wychować je i mieć pieniądze na to wychowanie ? Jak do tego wszystkiego mam dojść w Polsce ? może mi ktoś powiedzieć ? Może jestem zbyt młoda, może przesadzam. I może to było lata temu ale moi rodzice w wieku 21 lat wzięli ślub i stać ich było żeby zacząć budować dom. Co prawda budowali go kilka lat bo tylko z wypłaty taty, mama zajmowała się mną i rodzeństwem. Niestety, o swoją przyszłość się obawiam, jak do czegoś dojść, co będzie kiedyś z Naszymi ( osób młodych) emeryturami czy coś..

A jakie masz wyksztalcenie?

Jeśli jesteś obrotna i zaradna to myśl o własnej firmie a jak te cechy nie są Twoją mocną stroną to skupiaj wszystkie siły na porządnych studiach. Ja wybrałam tę drugą drogę czyli studia i nie żałuje, pracę w zawodzie za całkiem niezłe pieniądze znalazłam już po licencjacie czyli w wieku 22 lat, teraz mam 24, kupiłam sobie w tym roku mieszkanie na kredyt, w przyszłym biorę ślub i planuję dziecko, ogólnie nie narzekam na życie

Niestety, ale w dzisiejszych czasach a już tym bardziej w Polsce młodzi ludzie nie mają szans na samodzielne życie. Bez pomocy rodziców nie będziesz miała własnego mieszkania, tym bardziej z taką wypłatą. Fajnie mieć dzieci, ale licz się z tym, że to są kolejne wydatki i to nie małe (nie mówię, że dzieci to tylko wydatek, ale żeby je nakarmić też trzeba mieć z czego). Nie przejmuj się, nawet dużo starsi nie mają własnego mieszkania, dzieci... bo ich po prostu na to nie stać ;( Tak, smutne to wszystko, ale takie są realia.... ;(

Spodziewaj się policji zgłaszam to na dyżurnet dzifko

ja jestem po technikum. Profil ekonomiczny, obecnie dokształcam się w szkole policealnej na administracji tylko dlatego że nie zdążyłam złożyć papierów na studia w tamtym roku. Widzę właśnie co się dzieje, przeraża mnie to że nie mogę znaleźć perspektyw na lepsze życie. Nie chcę obciążać sobą rodziców, teściów czy kogokolwiek. Nie mam znajomości i pracę za prawie 2000 zł też ciężko mi znaleźć. 2000- dlatego żeby "jakoś" wystarczyło mi na samodzielne życie. Co innego gdybym miała dom w spadku lub mój chłopak a tak to wszystko trzeba zaczynać od zera. Nie wyobrażam sobie jakoś życia. Być może jestem pesymistką- nie wiem. O własnej działalności myślałam, na dofinansowania są szeregi wymagań. Wiem że narzekam i wiem że pewnego dnia będę musiała wziąć życie w swoje ręce. Chcę kupić samochód, nei pytajcie ile już na niego zbieram, a ile jeszcze przede mną.. Jest źle. Tyle powiem.