Czuję, że nie nadawałbym się na partnera

bo zwyczajnie nie zapewniłbym dziewczynie rozrywki. Jestem spokojnym człowiekiem, dosyć zamkniętym w sobie, ale pełni okazującym uczucia w stosunku do osób, które są mi bliskie. Nie mam zbytnio wielu znajomych, nie chodzę na imprezy i nie kręci mnie cotygodniowe zalewanie się w trupa w jakimś obskurnym klubie (no, może przesadzam, nie każdy klub taki jest). Wolałbym spędzić czas z partnerką na spacerze, w restauracji czy przyjemniej kawiarni lub jeżdżąc na rowerze itp. A widzę, że zdecydowaną większość dziewczyn by to po prostu nudziło, wolałyby się rozerwać gdzieś. Możliwe, że generalizuję, ale naprawdę nie sądzę, aby jakąkolwiek dziewczynę zainteresował taki rodzaj znajomości. Na domiar złego, lata lecą, ja już "stary koń" jestem, a nikogo w swoim życiu jeszcze nie miałem. Brak mi odwagi i dobrej gadki, aby zagadać do jakiejś dziewczyny, chociażby na ulicy czy uczelni. Czuję się beznadziejnie ze sobą. Co mogę w swojej sytuacji zrobić? Charakteru nie zmienię, jestem jaki jestem, a "maska luzaka" nie zakryje mojej prawdziwej osobowości.

Moj brat ma dziewczynę, młodszą od siebie (on ma 26 lat), oboje nie piją alkoholu, śmieję się że do knajpy by poszli, a tutaj :D, siedzą w domach swoich albo łażą po centrach handlowych, na spacery, do kawiarni na ciacho. Ludzie są tak różni, że nie ma co generalizować i co gorsza samego siebie obwiniać.

A brak odwagi można zwalczać. Zacząć wychodzić do ludzi :) parę lat temu uważałam się za osobę z fobią społeczną, a dziś potrafię flirtować z facetami, pomimo że nie jestem w 100 proc pewna siebie i nie mam się za 8smy cud świata. Uwierz, że jesteś tak samo wartościowym człowiekiem, rozumiem twoje wątpliwości jak cholera, bo sama je przechodziłam, ale masz wiele do zaoferowania innym. Więc staraj się to pokazać!

A w jakim jesteś wieku :)?

ja jestem prawie taka sama jak ty tylko toszke weselsza.

"A w jakim jesteś wieku?" 21 lat...

To jesteś w wieku dziewczyny brata ;) mówię Ci, przestań podkopywać sobie samoocenę z powodu własnej osobowości. Jedni są spokojni, drudzy niespokojni, jedni imprezowi, drudzy domatorzy. Luz zupełny. To co opisałeś, to zachowania duuże ilośc***ar i tak czy siak.

"ja jestem prawie taka sama jak ty tylko toszke weselsza. " A kto powiedział, że nie jestem wesoły? Jestem, jak najbardziej, ale w swoim zaufanym gronie. Nie zakumplowałem się zbytnio z ludźmi z roku ze studiów to nie ukrywam, że czuję się nieraz spięty w tamtym towarzystwie.