Chyba zaczynam lubic swoja samotnosc.

Nikt mi nie robi stresu, zyje jak chce, mam czas na rozwoj. Szczerze, to na dzien dzisiejszy nie widze siebie w zwiazku. Kiedys bardzo to przezywalam, ale teraz dostrzegam coraz wiecej plusow. Zaczynam rozumiec osoby, ktore decyduja sie zyc w pojedynke. Mowie o osobach samotnych z wyboru. Wrecz wydaje mi sie, mezczyzni tylko nas ograniczaja;) choc moze jak spotkam kiedys odpowiednia osobe byc moze zmienie zdanie, nie wiem...

plusem takiego stanu jest niezależność,niestety w trudnych chwilach, a takich nie da się uniknąć, nie ma do kogo się odezwać ani przytulić

ile masz lat?

22

za dużo :-)

i nikt cie nie przeleci i nie zostawi

W wieku 22 lata nikt nie myśli o samotności.

ja też czuje się samotny i jest mi z tym źle, a nie dobrze :-(

w wieku 22 lat trzeba myśleć o swoim rozwoju i samotność raczej nie wchodzi w rachubę,zdążysz kogoś jeszcze poznać

nie mam 22 lat ale wiecej, ludzie czemu zawsze odpowiadacie nie pod swoim tematem? :)

Uważam że samotność nie można polubić moźna co najwyżej się przyzwyczaić.

tez mi jest dobrze samej, a na bzyki mam takiego jednego co przychodzi z szampanem i kolacja do lozka :-)) PIEKNE ZYCIE SINGIELKI Z WYBORU

ludzie ja mam 58 lat,a nie 22,jestem samotna od zawsze ale może kiedyś...

Zawsze byłaś sama czy od jakiegoś czasu?

Przepraszam głupie pytanie

nie jest glupie, nie bylam w powaznym zwiazku nigdy

bałaś się czy Ci nie zależało