Narzeczony kontroluje mnie.

Chodzę do psychologa z anoreksja, mam wolne w pracy, mimo że urlopu nie potrzebuje. Dowiedziałam się, że narzeczony sprawdza mnie - czy byłam u psychologa. Codziennie tez przegląda lodówkę. Mam dość. Jestem ciągle sprawdzana. Co mam zrobić ?

jemu to powiedz

Każda moja uwaga kończy się kłótnią.

Ciesz ze masz kogos komu zalezy na Tobie. Tez mialam anoreksje moj facet mial to gdzies rodzina rowniez zeby zwrocic na siebie uwage wpakowalam sie w bulimie a i tak ich to nie przejelo. Bylam z tym ciagle sama i do dzis jestem

a jakbys byla chora na cukrzyce i on sprawdzalby czy zrobilas zastrzyk tez by ci to przeszkadzalo?

Co i niego gdybym była chora, ale ja nie jestem chora. Mam problemy z odżywianiem, ale to jeszcze nie koniec świata.

BHehehe jak alkocholiczka co twierdzi że nią nie jest..... " nie jestem chora, mam problemy z odżywianiem ".... Ciesz się ze cie wspiera ten narzeczony a nie zabral się do innej NORMALNEJ KOBIETY!!!!

Chcesz mi powiedzieć, że ja nie jestem normalna ?

On chce dla ciebie dobrze.

To jest choroba.

Kontroluje cie, bo sie o ciebie martwi. Wolałabys, aby cie i twoja chorobę olał?

Ale jak ja mam się czuć ? Jeśli nie zjem czegoś to od razu jest awantura. On nigdy taki nie był. Nagle się zmienił ? Nie mam 5 lat, a 25 i wiem jak mam postępować. On nawet z psychologiem rozmawia o tym co mówi mi na wizytach.

Anoreksja to nie chroroba? A to dobre

Prowo jak nic. Po pierwsze ana to choroba po drugie psycholog który rozmawia z twoim chłopakiem o tym co się dzieje na wizytach. Wymyśl lepsze. Ps. Osoba która wie jak ma postępować nie choruje na anoreksję.

Co innego jakby zazdrosny sprawdzał czy się nie szlajasz. Ale tu widzę tylko i wyłącznie troskę. Ciebie to denerwuje bo to twój problem i nie lubisz jak osoba bliska ci nie ufa, ale czy ty ufasz sobie do końca? Może dobrze, że jest ktoś kto trzyma nad tym piecze i ci pomaga. Ciesz się, że się troszczy, martwi i przejmuje, widać, że robi to dla ciebie bo bardzo cie kocha, i mu zależy na twoim zdrowiu.

Mam leciutką niedowagę, ale to nie jest jeszcze anoreksja. Do normalnie wagi brakuje mi 5 kg. Więc to nie jest jakaś straszna anoreksja ba to w ogóle nie jest anoreksja.

Tylko u niego przyszło to już w paranoję. On jest chory jak po powrocie z pracy nie zajrzy do lodówki i nie przełamuje co ubyło. Obserwuje mnie czy jem czy może wyczuwam jedzenie za siebie czy pod stół czy gdzieś jeszcze indziej.

A nadal obsesyjnie cwiczysz? Pamiętam twój temat i to, że na każdą radę użytkowniczek byłaś na nie. Nadal bierzesz sztuczne witaminy? Bo nie dość że masz niedowage to, tak jak pisałaś, masz totalnie wyniszczony organizm. Robisz coś z tym prócz wizyt u psychologa?

Ćwiczę 4 razy w tygodniu, robię krótsze ćwiczenia z mniejszą intensywnością, nie biorę witamin. No i chodzę do dietetyka.

U y

Tak. I oczywiscie napisalas na forum ciaza porod macierzynstwo. Aha. Ale kwoki lykaja wszystko jak leci.