nieszczesliwa....

Jeżeli Cie kocha, to okaże. Jeżeli nie, to będziesz wiedziała, że nie warto.

Marchewka a czy ty miałaś podobna sytuacje?

Autorko, a jak (bardziej szczegółowo) wyglądają te wasze rozmowy? Czemu wtedy płaczesz? I w jakich sprawach się nie zgadzacie? Bo może to są sprawy na tyle ważne (np. posiadanie dziecka - tak/nie), że bez jednomyślności ten związek po prostu nie wypali?

Byłam kiedyś w dość toksycznym związku. Mój facet był strasznie zazdrosny - był w stanie naskoczyć na mnie, gdy skomentowałam wygląd aktora z telewizji. Kłóciliśmy się o to cały czas, ja nie mogłam mówić nawet o bohaterach filmów, bo on wpadał w szał. Jednak wiedziałam, że bardzo mnie kocha, poza tą zazdrością był idealny. Ale po 1.5roku zaczął mnie męczyć, bo czułam, że tracę wolność. Wolność w tym sensie,że przy naszych wspólnych znajomych nie mogłam nawet nic powiedzieć, bo on wypytywał się o wszystko, sprawdzał mój telefon.. Wtedy właśnie zaczęłam mieć go dosyć. I chociaż byłam pewna, że on mnie kocha to ja z czasem, po niezliczonych rozmowach przestawałam mieć nadzieję, że bedzie lepiej. I w końcu zaryzykowałam, "zerwałam" z nim, mówiąc, że już tego nie wytrzymam. Wyszedł wściekły. Po tygodniu uświadomił sobie, jak bardzo mu zależy i wrócił. Od tego czasu bardzo długo wszystko było dobrze, wrócił dawny on :) Niestety to już stare dzieje, bo jednak koniec końców rozstaliśmy się.

ja też tak miałam, zwłaszcza przed samym ślubem. to stres. uwierz mi - minie. czasem lepiej wyprawic skromne wesele w cichej atmosferze niż kłócic się ze sobą i spierac o pierdoły. jak będzie po wszystkim odetchniesz z ulgą.będzie dobrze

Nie dogadujemy sie w kwestii zamieszkania razem. On bardZo by chcial tego, ja tez ale z pewnych względów nie mogę jeszcze sie do niego wprowadzić. Dalej klocimy sie o to ze za rzadko się widzimy, przez Tel prawie w ogóle nie rozmawiamy bo on nie ma czasu... Więc koniec koncow czasem milczymy kilka dni...

Patrząc z perspektywy czasu przeżyliśmy ze sobą mnóstwo świetnych chwil ale i mnóstwo klęsk. Wielu rzeczy mnie nauczył, bardzo dużo mi pokazał i nie wyobrażam sobie zycia bez niego

Zrób w takim razie wszystko by spędzać z nim więcej czasu. To, że on się tego domaga, to dobry znak!

To akurat nie wydaje się aż takim istotnym problemem, ponieważ jest on tylko tymczasowy i pewnego dnia zniknie :) O wiele gorzej jest moim zdaniem jeśli ludzie nie zgadzają się w kwestii wspólnego życia (choćby nawet i zamieszkanie samemu czy z rodzicami), dzieci, religii itp. , takich spraw bardzo podstawowych. Zgadzam się z marchewką, że to dobrze, że facet dąży do wspólnego zamieszkania. A kiedy ślub? Teraz nie możecie razem zamieszkać, a po ślubie ten problem zniknie sam z siebie?

Po ślubie zamieszkamy razem, a moze uda sie troszkę wczesniej. Ślub w przyszłym roku w październiku. Właśnie czekam na niego-trzymajcie kciuki żebyśmy potrafili się dogadac