Moje małzenstwo rozpada sie przez dzieci

a dokladnie przez roznice w wychowaniu dzieci. Ja jestem tym zlym, zwracam uwage na zle zachowanie ,stosuje kary , nie pozwalam sobie wejsc na glowe. NIe oznacza to, ze nie nagradzam, nie kocham,, maz natomiast ma zupelnie inne zdanie na tematy wychowawcze, w zasadzie czuje sie bezradny w obliczy zlego zachowania. I tak dzisiaj, szescioletni syn sam sie uderzyl w szafke, w zlosci stwierdzil ze to wina ojca , podszedl do niego i zaczal go okladac rekoma. Dla mnie to syt patologiczna, natyhcmoast zareagowalabym krzykiem, zablokowanim rak i kara. Maz przeczekal , stwierdzil ze w ten sposob syn nic nie osiagnal i ogolnie jest wszytsko w porzadku. Starszy syn podobego zachowania uczy mlodszego. W konsekwencji w naszym domu panuje chaos, poziom halasu jest nie do wytrzymania, wydaje mi sie ze nie ma zadnych zasad, dzieci niczego i nikogo nie szanuja.Problemy wychowawcze przenosza sie na nasz zwiazek, Dzis juz ze soba nie rozmawiamy, nikomu sie nie chce tlumaczyc co i jak, dlaczego. Nie uprawiamy seksu, nie jestemy juz nikim innym dla siebie jak opiekunami niewychowanych dzieci. Mam tego dosyc ale nie wiem co robic dalej.

A co tu można zrobić? Jedynie dojść do porozumienia z mężem i stosować jednakowe metody wychowawcze, ale wątpię żeby Twój mąż się zmienił, wiec może odejdź od nieco jak masz gdzie, może zrozumie ze jest źle i musi coś zmienić

ja jeszcze przed porodem uzgodniłam z mężem, że wobec dziecka stosujemy jeden front w wychowaniu. Jeśli ja mówię, że nie wolno to nie i koniec, mąż mnie w tym popiera. Czasem mąż zrobi coś nie tak, więc go ustawiam ;) Współczuję ci, bo nie dość, że masz 3 chłopów w domu, to jeszcze totalny chaos :O chybabym zwariowała