Dzień z życia żony antyterrorysty, mój dzień.

Witam Was drogie kobietki. Chciałam się z Wami podzielić, jak wygląda moje życie, które dzielę z moim mężem policjantem (pracującym w oddziale AT). Ja mam 27 lat, mąż 32. W obecnej chwili staramy się o dziecko. Z góry piszę Wam - jeśli Wasi mężowie, faceci mają stałą pracę i bezpieczną, to możecie same sobie pozazdrościć. Życie z takim człowiekiem jak AT-ek, jest niezwykle trudne i wymagające poświęceń. Jak to wygląda? Ja pracuję w biurowcu w dziale medialnym, praca o określonych godzinach. Wstaję rano. Czasami kiedy wstaję o 6 jego jeszcze nie ma, więc się mijamy. Czasami jest koło mnie i żegnam go troskliwym pocałunkiem w czoło. Jeśli on pracuje to nie ma go przeważnie 8 godzin, ale kiedy są akcje i "ważne sprawy", nie ma go 12, 24h. Zwłaszcza, gdy akcja dzieje się gdzieś daleko za miastem. Po pracy często przychodzi tak zestresowany, że wybuchają kłótnie, ale zaraz mnie przeprasza. Po prostu nerwy mu puszczają. Dom ogarniam praktycznie sama, gotuję też mu obiady zawsze. On za to przygotowuje świetne kolacje albo śniadania. Bardzo się kochamy. To, co robi mój mąż (nie oszukujmy się nie zarabia kokosów) niezwykle mi imponuje, jest moim bohaterem. Czuję się przy nim w 200% bezpieczna. Co prawda mój D. ma zboczenia zawodowe, jest często zbyt ostrożny, wszędzie węszy spisek, albo podejrzane interesy. Ale nie przeszkadza mi to. Przede wszystkim strasznie się o niego boję każdego dnia. Gdy wraca po akcji i mówi, że kolega oberwał, pocieszam go...ale w głębi duszy dziękuję Bogu, że to nie on został draśnięty, nie jemu leciała krew. On pracuje w tym oddziale już ponad 5 lat. Seks? Nie robimy tego codziennie, zwyczajnie nie ma siły albo czasu. Kilka razy w tygodniu...Ale kiedy już to robimy to jest nieziemsko. Bardzo mnie podnieca, gdy wyobrażam go sobie w tym całym mundurze, z bronią w ręku. Kiedy on ma wolne i ja również, wiedziemy normalne życie. Zakupy, jeździmy do rodzin, wybieramy się do kina, na spacery, albo oglądamy film w domu. On często też wybiera się z kumplami na piwo, ale rozumiem go- musi odreagować. Mimo wszystko jest wspaniałym człowiekiem i nie wyobrażam sobie lepszego męża. Tylko jeden "mały" minus. On zawsze z pracy może już nie wrócić :(

no brzmi fajnie twoj maz, ja nie mam i wolalabym takiego niz zadnego :(

Zazdroszczę mimo wszystko. Ja nie mam nikogo. Nikt mnie nie kocha nikt na mnie nie czeka gdy wracam z pracy nikogo nie obchodzę. Życzę szczęścia i powodzenia.

Dlaczego jesteście samotne? Tak wam się życie poukładało? Jeśli chodzi o mnie to też bywam samotna, samotne wieczory i noce kiedy go nie ma. Najgorzej przeżywałam moment, gdy trafiłam do szpitala po wypadku samochodowym, to było jakieś 3 lata temu. Rodzina daleko, na miejscu mam tylko swojego męża. Potrzebowałam go, bałam się, bo groziła mi operacja, ale on nie mógł przyjechać w dzień wypadku, bo był na akcji. Ale kiedy już zakończyli działania, przyjechał do mnie zapłakany.

I to było niesamowite, że taki twardziel, który łapie bandziorów popłakał się, gdy moje życie było zagrożone.

Brzmi wszystko dosc zwyczajnie

Dziwny ten watek zalozylas, po co go zalozylas?

Jak taki twardziel to niech złapie i pozamyka Komora i PO-wską mafię..

Wlasnie tez mi sie wydaje, ze nie wiadomo o co tu chodzi.

Mam teraz przyjaciela,który właśnie wstąpił w szeregi AT.Bardzo się o niego boję,planujemy wspólną przyszłość.Pierwsza jego akcja i konieczność użycia broni, człowiek nie żyje, to był morderca mający 8 osób na sumieniu.Nie dopytywałam o szczegóły, kto w tej akcji był zagrożony wolę nie wiedzieć.Oboje czujemy się z tym okropnie.Wolałabym, żeby wrócił do poprzedniej formacji, do straży pożarnej, to też jest niebezpieczna służba, ale tam ratuje się ludzkie życie,a tu bywa niekiedy na odwrót.Jak sobie z tym poradzić?

Ja bym nie chcuiała być chroniona przez takeigo antyterroryste ktory płacze :-/

Każdy mąż jest narażony na to. Nie tylko ci co pracują w policji itp. Nikt nie zna dnia ani godziny. Mój mąż wyszedł właśnie do pracy. I też może z niej nie wrócić mimo, że nie pracuje w policji. Może spaść z dachu (jest dekarzem), może go samochód potracic, albo ktoś może go napaść...