Czy mam powody do zmartwień??

Syn skończył 2 lata i mówi pojedyncze słowa. Mama, tata, baba, daj tu, tam, brum, koń, oś (chodź), mniam mniam, nie ma, jest, pa pa , cześć, dziadzia, paa (spać), nie, tak, pan, pomp (pączek) o nie (gdy coś mu nie wyjdzie) bam (gdy coś się przewróci) bam bam (piłka) Naśladuje zwierzątka, pokazuje części ciała, próbuje się ubierać (zakładać buty, czapkę). kilka razy udało mu się złożyć dwa wyrazy: mama daj, tata nie ma. Sam je widelcem. Nie chce wziąć do rączki np. czekoladki, czy jakiegoś ciastka. Czasem weźmie flipsy i sam je. Ale myślę, że to moja wina, bo zawsze wszystko do buzi mu wkładałam :-( nie wiem jak go zachęcić, żeby sam jadł. Czasem trudno mi do niego dotrzeć. Nie słucha mnie (nie zawsze) mogę "pęknąć" a on i tak będzie robił swoje, gdy powiem że oo chyba Madzia przyjechał (3 letnia dziewczynka z którą się bawi często) dopiero łaskawie się zainteresuje co powiedziałam. Czasem ma taki swój świat... Na bilansie 2lataka pediatra nie miał żadnych zastrzeżeń... a ja trochę się martwię

ale o co sie martwisz ? mowi malo, ale ma jeszcze mase casu zeby sie rozgadac nie musi jesc sam, skoro lubi jak go karmisz nie slucha bo to typowy dwulatek.A jesli kojarzy fakty( jakz ta dziewczynka), tzn ze rozumie.... daj sobie spokoj z martwieniem se

moj tez nie chcial brac, ale poprostu mu kladlam na talerzyk i mowilam sam weź. i w końcu zaczął się częstować. kilka pierwszych dni bylo ciezko, ale potem załapał. skoro sam je widelcem to jest ok.

Za duzo antybiotykow bral i teraz beda wychodzic rozne opoznienia i wady.