Co robić?

Staję w kropce a może to przecinek... Mam 26 lat i jestem zaręczona od półtora roku... on ma 30 lat... oczywiście nie układa się. On ciągle siedzi i gra, zawala obowiązki, ma kredyty i komornika i nic z tym nie robi bo czuje się bezradny a ja ryczę. Mieszkamy na wynajmie zadłużonym na ponad 2 tys. Problemy ciągną się latami, on nie chce się leczyć. Miesiąc temu wróciłam ze szpitala psychiatrycznego... byłam siódmy raz... z terapii na której spędziłam 8 miesięcy. Nie ma większego efektu, spodziewałam się jakiś zmian w sobie i NIC. Nie mam dokąd się wyprowadzić poza wynajmem na który mnie nie stać. Nie wiem co robić, jutro jadę obejrzeć pokój. Jestem na debecie, do końca lipca mam rehabilitacyjne, składam dalej papiery może się uda... jeśli nie muszę iść do pracy, której nie potrafię utrzymać dłużej niż trzy miesiące. Czuję, że zadłużę się jeszcze bardziej... Boję się nowego miasta, samotności i tego, że sobie nie poradzę... Przykro mi, że nie mam dziecka ani rodziny bo zawsze bardzo chciałam ale z nim nie mam możliwości. Nie wierzę, że kogoś poznam, nie wiem jak to robią inne dziewczyny... Napiszcie coś bo nie wiem co ze sobą zrobić. Jestem zrozpaczona, perspektyw na przyszłość zero! Może mi ktoś odpisać?

Zerwać zaręczyny i uwolnić się od tego człowieka, bo to toksyczny związek. Lekarze...ok, ale nie wierz do końca, że Ci pomogą. Sama zacznij od najmniejszej własnej rzeczy. To ważne, by była tylko Twoja. Potrzebujesz małych kroków. Pracę utrzymasz jeśli skupisz się na niej, a nie na swoim pseudo-narzeczonym. Odetnij się od tych pesymistycznych rzeczy, bo nigdy z tego nie wyjdziesz. I bardzo ważne: myśl pozytywnie, chociaż na początku w to nie będziesz wierzyć. Ale uparcie sobie powtarzaj, że będzie dobrze.

pomyliłaś działy, na uczuciowe z tym wypi'erdalaj, na ogólnym nie masz co liczyć na odpowiedź

gość dziś sam wypi'erdalaj