nie umiem zaakceptowac wad ludzi, partnera

Nigdy nawet nie zdawałam sobie z tego sprawy! Im jestem starsza, mam coraz większą samoświadomośc, zauważam pewne zachowania, jakieś schematy zachowań...wczesniej tego nie widziałam. Mam dopiero 23 lata co prawda, ale mam ogromne problemy z akceptacją innych ludzi i być może siebie (stąd to się rzutuje na innych). Zwykle z mojej winy rozpadają się znajomości, przyjaźnie bo nie podoba mi się czyjeś zachowanie, a przeciez nikt jednak nie jest idealny, a ja oczekuję od znajomych by byli idealni!!! perfekcyjni!!! Ich małe będy, gafy mnie obrzydzają. Nigdy nie umiałam nawiązać jakiejś trwalszej relacji z facetem, zawsze wydawał mi się beznadziejny po jakimś czasie, słaby, popełniający błędy, a ja bym chciała idealnego. Dopiero od tego roku, coś ruszyło, nie wiem jakim cudem, może poznałam kilka osób które usilnie dbały o kontakt kiedy ja je odrzucałam i zobaczyłam, że da się kolegować, wychodzić na kawkę, na imprezy, do kina razem. Może polubiłam bardziej siebie...nie wiem... Mam już nowych znajomych, niektórych bardzo bliskich, naprawdę kochane koleżanki i kolegów, którzy łamią te bariery, które we mnie są, to znaczy uczę się, jak to jest próbować znajomości z człowiekiem

Sama sie staram walczyć o te relacje, przymykam oko na wszystkie wady, niedociągnięcia, a uwierzcie, że mnie denerwowało to, że ktoś źle wygląda, że ma gorszy dzień i pokazuje swoje słabości, że coś mu nie wyszło, że ma beznadziejne zainteresowania, jakiś koszmar!!! Teraz dopiero to widzę, a byłam ślepa latami, ślepa i nieszczęsliwa, dopiero od roku mam znajomych, ja się dopiero uczę relacji międzyludzkich, bo zawsze zrywałam wszystkie relacje, a ludzie mi dają mnóstwo radości!!!! Jednak ciągle, za każdym razem musze przezwyciężać w sobie ten brak akceptacji. Myślę, że rodzice chyba dużo ode mnie wymagali (faktycznie tak było i jest) i ja podświadomie tak traktuję innych. Dobrze, że to zauważyłam sama, bo mogę nad tym pracować!!!!

Ja stracilam wszystkich. W ciągu pół roku trzech przyjaciół. Późno się zjarzylam z moim brakiem akceptacji. :(

uważam że mam małe oczekiwania a jednak wielu lub nawet większość ich nie spełnia. Jeśli chodzi o kolegów koleżanki to akceptuję bardzo wiele bo na nic nie mam wpływu i nie dziele z nimi życia. Mogą mnie obgadywać, krzywo się patrzeć , przyjmować niewłaściwe postawy wobec ludzi którzy na to nie zasłużyli... A czym jest Twoja nieakceptacja? że jesteś wobec nich wroga? W zależności od tego co czuję do danej osoby pryjmuję postawe i nastawienie i to jest chyba naturalne.

Nic mi nie pasuje. Inne zachowania, brak zainteresowań i pasji u innych, inne podejscie do życia, polityczne poglądy itp. Nie wiem co się dzieje. Juz kompletnie nie potrafię z ludźmi rozmawiać. Całe życie byłam odrzucana. Najpierw przez ojca, później przez mężczyzn, na których mi zależało najbardziej. Jestem całkiem sama.

autorko ty tez nie jestes idealna , na pewno nie wyglądasz jak Miranda Kerr .. Facetowi tez moze sie to nie podobać.