Bardzo banalna historia

Takich historii jest mnóstwo. Po zerwaniu z facetem, z którym byłam długi czas chciałam zbudować sobie życie na nowo. Poznać kogoś, zakochać się, Brakowało mi tych pierwszych dreszczy, fascynacji. Chciałam przeżyć coś nowego i świeżego. Aż wreszcie poznałam kogoś. Chłopak był bardzo przystojny, co najgorsze- wygląda jak mój ideał faceta. Jakbym miała sobie narysować swój ideał to on właśnie wygląda tak jak on. Poznałam go na koncercie i od razu poczułam strzałę amora. Owy Pan starszy jest ode mnie o 10 lat- ja mam 26 a on 36. Ale ani trochę nie wygląda na kogoś kto za chwilę dobiegnie 40-stki. Gęste czarne włosy, żywe cimnobrązowe oczy, gładka skóra i dobrze rozbudowane ciało. Spotykaliśmy się dwa miesiące. Fizycznie trzyałam go na dystans, natomiast psychicznie same wiecie jak to jest. Kiedy ktoś Ci się bardzo podoba to ciężko się nie zakochać. Wpadałam w to coraz bardziej wmawiając sobie, ze wcale tak nie jest. Az zaczął tracić zainteresowanie i zaproponował mi .... przyjaźń. Zgodziłam się , ale powiem Wam, zę to jest po prostu beznadziejne uczucie. Słowa dotrzymał, faktycznie czasami idziemy na kawe albo jeździmy razem na basen. Ja czuję, ze on wciąż kocha swoją była dziewczynę z którą był 12 lat, zniszczył ten związek. I widzę w nim, że uważa to za swój największy życiowy błąd, ponieważ ona nawet z im rozmawiać nie chce a to było 3 lata temu. Od tamtego czasu miał jeszcze jeden nieudany związek i mnóstwo przygodnych znajomości. Widzę w jego oczach , że popełnił błąd którego nie umie sobie darować i to uczucie jest dla mnie jeszcze bardziej dołujące. Dużo z nim rozmawiam, wydaje mi się podobny do mnie , lubi spędzać czas tak jak ja i to jest chyba najgorsze. Spotykać się z facetem , który jest dla Ciebie nieosiągalny, słyszeć od niego komplementy na temat swojego wyglądu i charakteru i wiedzieć, ze on i tak nigdy Cię nie pokocha i, zę w zasadzie to jesteś jego "zapchajdziurą" w czasie. Łapię się na tym, że ciągle sprawdzam telefon czy nie przyszedł sms od niego, myślę o tym co robi, czy o mnie myśli a każde spotkanie jest dla mnie czymś niewyobrażalnie magicznym, kiedy on pisze zmieniam wszystkie plany, rzucam wszystko, żeby go tylko zobaczyć. Jest kulturalny i szarmancki, czasami lekko gapiowaty, co wydaje mi się bardzo urocze i ma piękny uśmiech. Dodam, zę do tej pory miałam takie sytuacje odwrotnie- wkładałam zakochanych facetów w worek "przyjaciel" a jak się angażowali w inny sposób to nie rozumiałam o co im chodzi, przecież postawiłam sprawę jasno. Poznaję innych facetów, chodzę na randki i jednocześnie czuję się strasznie samotna, bo wszystkich porównuję do niego i żaden mu nie dorównuje. Bardzo banalna historia. Jak byłam w związku i słuchałam od koleżanek singielek podobnych histori to zawsze się dziwiłąm jak można się zauroczyć kimś w tak krótkim czasie i, ze jak można uganiać się za kimś kto nie jest zainteresowany. Teraz to rozumiem i wiem, że muszę prędzej czy później zakończyć tą znajomość, bo to torturowanie samej siebie i im dłużej to potrwa tym gorzej będzie mi o nim zapomnieć i się z tego wyplątać.

akurat tutaj jest niepewna sytuacja. Nie wiesz,czy jednak on tego nie odwzajemni. Może o Tobie myśleć i nie bez powodu komplementuje i chwali. lepiej byłoby to najpierw wyjasnic niz gdybyś miała zerwać kontakt a okazałoby sie to zmarnowaną szansą. Dopiero jak sam Ci powie,że nic z tego nie będzie to wtedy odpuść. Ale póki co to są Twoje domysły,to,że widzisz coś w jego oczach..może i masz racje,ale nie wiesz na pewno.

rozumiem ze uprawiacie seks. Skoro do tej pory sie nie zakochał, to juz sie nie zakocha