DDA... pogadajmy

Mam 19 lat. Mój ojciec pije od zawsze, już się z tym pogodziłam. Nie ma dużej szansy, że mama od niego odejdzie, co prawda coś tam mówi o rozwodzie, ale takie gadanie trwa już całe lata więc w to nie wierzę. Choruję na bulimię, kiedyś miałam terapię, ale rezygnowałam. Babka uświadomiła mi tylko, jak bardzo w mojej chorobie istotną rolę odegrał ojciec. Boję się. Boję się każdego dnia, czuję się podłamana, nie mam już nadziei na nic. Co w tym dziwnego? Mam jechać na studia, a nie chcę, bo boję się że sobie nie poradzę. Bardzo rzadko wychodzę z domu, bo np. kiedy znajomi idą na piwo, ja zawsze źle się czuję, bo nie jestem w stanie go wypić. Od alkoholu trzymam się z daleka, przez całe życie wypiłam kieliszek szampana, na weselu. I nawet po tym czułam się podle.

Widać jestem tu sama... szkoda

Hej, jestem DDA tak jak Ty i jestesmy w podobnym wieku bo ja mam 20 lat. Mój ojciec jest alkoholikiem odkąd pamiętam. Wiem co czujesz bo przechodze przez to każdego dnia