nie potrafię się nie zamartwiać

bo to już nie tylko zwykłe nerwy, czy martwienie sie, to prawdziwe wyczerpujące zamartwianie się :O kiedy po wielu poszukiwaniach dostałam pracę, zamartiwałam się, że mi umowy nie przedłużą, że narobię bałaganu, że będę przez swoją niekompetencję czy nieuwagę dokładała do interesu; umowę mi przedłużali, do tej pory nie wyłożyłam ani złotówki, a teraz odchodząc okazuje się, że byłam najlepszym pracownikiem jakiego mieli... w tych ostatnich dniach miałam młodego pracownika do przyuczenia, dziś był calkowicie sam a ja się zamartwiałam bardziej nim, jak mu poszło, czy da radę, czy nie zrezygnuje w polowie roboty, bardziej niż swoimi zajęciami :O a na koniec doszło do tego, że odchodzę z pracy w sumie na 'dziko' to znaczy, mój mąż ma nową pracę i do tej pory byłam pewna, że mu przedłużą normalnie umowe, a dziś nie jestem pewna... :O i nie wiem na ile w tym zamartwianiu sie konkretnych przesłanek, a ile moje zwykłe neurotyczne lęki :O