Nikt mnie juz nie szanuje

I sie im nie dziwie. Jestem gownem bez studiow, bez pracy, siedze w domu jak jakas idiotka, bo nawet nie mam znajomych

i chuj

skąd jesteś

Dobrze, że sobie z tego zdajesz sprawę. Na pocieszenie: nie ty jedna. Pełno jest takich.

To, ze sobie z tego zdaje sprawe, to jeszcze gorzej. Nie mam w nikim oparcia, chce po raz kolejny probowac ze studiami, a juz na wstepie jestem zrezygnowana. Kazdy tylko krytykuje, pyta, dlaczego od prawie miesiaca nie moge znalezc kolejnej pracy (a SZUKAM!!!) a ja bym po prostu chciala, zeby ktos choc na chwile mnie przestal oceniac po studiach, pracy i zobaczyl we mnie zwyczajnie czlowieka . Byloby mi lepiej

Nikt nie musi podkreslac, ze jestem gorsza od kogos, bo ten jest na studiach, a ja juz nie, albo ze znalazl prace szybciej ode mnie.

Czuje sie podobnie, z tym, ze ja studiuje ale poza tym jestem niedojda, nie mam motywacji do niczego, mam jakas fobie spoleczna, nie umiem sie zaprezentowac, chocbym sie zesrala to ludzie mnie nie lubia, za bardzo sie spinam i stresuje przez to, co ktos sobie o mnie pomysli, wiec siedze caly czas w domu. Ogladam sobie horrory, bo ludzie w tych filmach maja gorsze zycie niz ja. Ogolnie jest beznadziejnie, moglabym zasnac i sie nie obudzic. Tez bym chciala, zeby ktos zobaczyl we mnie czlowieka, a nie leniwa debilke, co nie wezmie sie do roboty.

No to witaj w klubie. Wiesz, ja laze na rozne rzeczy ktore mnie interesuja (choc ostatnio troche mniej), oczywiscie sama... rozwijam zainteresowania, sporo czytam. ale to sie nie liczy, i tak wszyscy mnie postrzegaja jako nie wiadomo kogo, bo nie robie nic NAMACALNEGO, z efektami. I ja to rozumiem, teraz chcialabym miec ta prace, zeby zrobic prawo jazdy. Ale trudno jest sobie w sekunde odbudowac zycie, i psychike (jestem na terapii). Nikt tego nie zrozumie, caly czas slysze wypowiadane pogardliwie 'nic nie robisz, nie masz znajomych, chlopaka' i codzienne dowalanie, podsmiewanie sie. Nie licza sie nawet z moim zdaniem, na najmniejsze tematy (a co ciekawe, czasem potem sami pluja sobie w brode ze nie zrobili tego co radzilam). No ale jak takie cos jak ja doradza, to przeciez nie moze byc prawda.

Nawet bracia mnie ignoruja, podsylam im cos zwiazanego nawet z ich zainteresowaniami, to to ignoruja, potem przyjaznie pytam czy im sie spodobalo a oni 'a nie wszedlem w linka' i tak zawsze. Nie da sie rozwinac tematu do rozmow z nimi, bo jest w nich zerowa dobra wola. Siedze sama w pokoju, brat przyjdzie tylko jak cos chce ode mnie albo zjechac. Drugi jest tylko odrobine lepszy. Z mama jak na hustawce - raz jest mila, za chwile drze sie bez powodu i wyzywa.

Ale wiem, ze najwazniejsze, zebym ja w siebie uwierzyla. Nie moge sie ogladac na innych. Tylko z tym jest ciezko, ale bede walczyc. Tylko to mi zostalo.

Autorko. Jesteśmy w dokładnie takiej samej sytuacji :(

Tulam :) wyzal sie tutaj, jesli chcesz.

Hehh mnie nawet nikt nie przychodzi, zeby "zjechac", a potrzebuje solidnego kopa w d**e do motywacji, cokolwiek, zawsze mieli raczej wyrabane, nie sprawiam problemow to im starczy, nie zauwaza nawet jak wyjde z domu na cala noc. Chcialabym isc na jakas terapie, brac jakies leki, ale nie stac mnie.Glupio mi jak spotkam sie ze znajomymi i slucham co tam u nich, ja nie mam czego opowiedziec, wiec sie odsuwam, nie spotykam z nimi, niedlugo nie bede miala zadnych znajomych.

Sprobuj zapisac sie na NFZ :) ja sie zapisalam i teraz chodze. Ale lekow nie bierz od razu. Na razie sprobuj terapii. U mnie takie zachowanie jak ich nie dziala motywujaco, tylko jeszcze bardziej zalamuje. Ale tez mnie ignorowali pod pewnymi wzgledami, jak jeszcze chodzilam do LO. A pod pewnymi bardzo kontrolowali. Jesli lubisz swoich znajomych, sprobuj utrzmac te znajomosci... dobrze Ci radze - ja teraz nie mam nikogo, tylko jednego kolege, z ktorym gadam na fejsie, bo sie wyprowadzil, a przeciez nie bede go zameczac ciagle. Nawet przed nim sie wstydze.. Ale jestem przerazona tym, jak bardzo spadla moja samoocena. Teraz mam zerowa wiare w siebie.

kiepsko

Może i jesteś zwyczajnym człowiekiem, ale takim ciężko się żyje w PL. Zwykły człowiek na zachodzie a w PL to wielka różnica. Można się załamać, ale życie w PL dla normalnych ludzi jest trudne. Dlatego tylu ludzi wyjeżdża. Wiedzą, że będą żyć normalnie na zachodzie i o to właśnie im chodzi.

Ja za rok będę człowiekiem bez matury, bez studiów, bez pracy. :)

ratuj się kto może! masz jeszcze czas, aby temu zapobiec :)

up

Za tępa jestem na maturę. :) Nic i tak w głowie nie zostanie.

cieniasy

;

szacunek sie ma albo nie

up

up