Czy można kogoś pokochać od pierwszego wejrzenia?

Nigdy przedtem nie uwierzylabym w takie brednie. Nie chciałam się nigdy zakochać, dwa lata leczylam złamane serce. Ale pewnego dnia, poznałam JEGO no i doznałam takiego dziwnego uczucia.. Po prostu nie mogłam oderwać od niego wzroku.. No i z wzajemnością. Spotykam się z nim i czuję coś do niego, ale nie wiem czy to miłość. On twierdzi, że mnie kocha, że jest tego pewny. Razem poczulismy jakąś więź między nami, gdy się poznawalismy. To w ogóle możliwe? Przecież nigdy wcześniej nawet go nie widziałam. Ale wiem, że nie chce innego. To tak, jakby każda moja porażka była krokiem w jego stronę, w końcu coś poczułam. Po prostu spojrzałam na niego i mimo że nir znaliśmy się wcześniej, rozpoznalam go. W takim sensie, że wiedziałam że to on. Ze on może być tym jedynym. Z ręką na sercu mówię, że nigdy czegoś takiego nie przeżyłam. To możliwe że to miłość? Czy raczej jakieś silne zauroczenie?

to moze byc milosc

uwierz w miłość od pierwszego wejrzenia bo ona naprawdę istnieje...przeżyłam to na własnej skórze :)n

Też coś takiego przeżyłam.

gość sisi To uczucie trwa nadal? Czy może skończyło się na zauroczeniu?

Trwa nadal..niezmiennie od prawie szesciu lat.Zauroczenie nie trwałoby tak długo..Wiem ze to ten i żaden inny.Kiedyś go już raz spotkałam i brzydko go potraktowałam.Po latach potkałam go znowu i nie rozpoznałam..a teraz nie potrafię przestać o nim myśleć.

I nigdy nie zapomnę. ..tej nici porozumienia i jego najpiękniejszych oczu pod słońcem.

ja nie spotkalam milosci.

Tez byłam zdania że nie spotka mnie miłość, w sumie to broniłam się przed tym, alr gdy Go poznałam, cholera no, coś pękło we mnie, okazało się że potrafię coś poczuć. Chce żeby to była miłość. I uwierz, każdy spotka ta jedna jedyna osobę. Jak zwykle trzeba czasu

Nie wiem niby czemu "brednie". Jak się doznaje prawdziwej miłości, to zazwyczaj tak to się zaczyna.

ja nie wierzę w miłość od pierwszego wejrzenia.

A ja wierzę..to się czuje odrazu.

tak.milosc sie czuje

To nie miłość autorko tylko pożądanie buhahaha, koleś pewnie przystojny i nie jedna się "zakochała" tak od razu. Bajere pewnie do tego ciśnie dobrą.

Pożądanie? Być może. Czas pokaże. A 'koleś' oprocz gimnazjalnych zalotow nie miał dziewczyny (teraz mamy po 18 lat) więc nie rozkochiwał w sobie każdej którą poznał. ;) Zawsze na pierwszym miejscu stawiał swoją pasję, ale jak twierdzi, los postawił mu mnie na swojej drodze :) i tak, koleś jest dla mnie mega przystojny. :)

Nie! nie można! Ale powiedzieć zawsze można:P

Nie, nie można, to zwykła fascynacja, bo nie można pokochać kogoś kogo się nie zna. Bawi mnie to jak często kobiety mylą miłość z zakochaniem.

Miałem to samo.. jak tylko po raz pierwszy spojrzałem jej w oczy to wiedziałem że to ta jedyna, że nie chce żadnej innej i od razu zabralem się do działania ona miała podobnie.. chociaż ukrywalismy to długo przed soba byliśmy tacy szczesliwi spędzając wspólnie czas. Każdy dotyk dawał uczucie błogości, każdy jej uśmiech i spojrzenie przyprawialy o szybkie bicie serca, a jak poczułem jej oddech na swojej szyi to myślałem że padnę z podniecenia.. Jak się kręcili obok nie jacys faceci to bylem zazdrosny jak s*******n.

no co Ty SKARBIE...tak poważnie..

Istnieje istnieje ;) . Przechodzę dokładnie to samo :) . Poznałam swojego faceta i wystarczyło jedno spojrzenie, żeby wiedzieć, że to to. Później minęło kilka miesięcy zanim znów się spotkaliśmy, ale wtedy zaczął się ogień... oboje wiedzieliśmy, że kilku minutowe spotkanie 4 miesiące wcześniej było właśnie tym 'zakochaniem od pierwszego wejrzenia' :)

Nie,nie można,można się jedynie zauroczyć od pierwszego wejrzenia, a to nie jest miłość. Pokochać można kogoś kto nas pociąga fizycznie i psychicznie,kogoś kogo poznamy.Prawdziwa miłość przychodzi po około pół roku poznawania się,pod warunkiem, że ta osoba nas zauroczyła i trwa to mniej więcej 3-4 lata.

A moim zdaniem czas to nie miernik ;)

Sama chciałabym wiedzieć czy to możliwe. Przeżyłam coś takiego jeden raz. Strzelilo nas i odrazu zachowywalismy się jakbyśmy się znali od zawsze. Niestety mnie to przerazilo i zdystansowalam go. Złe doświadczenia z przeszłości wzięły górę. Podobno tylko raz spotyka się prawdziwą miłość. Widziałam w nim męża mimo że nikogo nie szukam a małżeństwo to dla mnie kosmos. Chciałam go wspierać, rozumieć niemal bez słów, przytulać. Uśmiechać się i dzielić każdy dzień. Widziałam jego wady i były urocze dla mnie. Czułam że on też byłby moją ostoją i wsparciem. Że razem bylibyśmy szczęśliwi. Obok siebie a razem. Bez ograniczania sie wzajemnie. Jego głos mnie koil. Jego obecność powodowała uśmiech. Straciłam go. Kocham go bezwarunkowo i chyba zawsze już będę.