Flirty,seks,przyjaźń w pracy...

Nowa praca,pierwsze spotkanie... Zauroczenie,ten błysk w oku. Pocałunek,pójście do łóżka. I tak przez 3 miesiące. Ogrom,na chemia,a jednocześnie porozumienie dusz. Niesamowite. Takie same spojrzenie na życie. Ale... mamy rodziny... Przestaliśmy ze sobą sypiać. To nie zmienia,że ciągnie nas do siebie. I znowu ALE. Nie zostawimy swoich rodzin. Za duża odpowiedzialność w nas drzemie. Jak się z tego wyleczyć?