wyznanie młodej alkoholiczki...

Mam 27 lat. Pół roku temu po 7 latach związku odszedł ode mnie mąż. Moja pierwsza i jedyna miłość. Na pozór jestem silną, niezależną kobietą. Mam dobrą pracę, która mnie satysfakcjonuje. Poza tym...nie mam nic...Od pół roku piję prawie codziennie...Wino, piwo, whisky...każdy wieczór jest taki sam. Bez alkoholu chyba bym umarła z samotności. Tylko dzięki tym zakrapianym wieczorom jakoś funkcjonuję...Boję się dnia kiedy stanę się wrakiem człkowieka. Boje się dnia, kiedy nie będę miała siły wstać do pracy. Boję się dnia, kiedy wszyscy znajomi zorientują się o moim nałogu. Na razie jeszcze kontroluję ilość alkoholu. Znam swoje możliwości, ale co będzie za chwilę? Nie mam siły przestać, choć wiem, ze to zła droga...